Wanneer je grillig en ruig gewend bent op je vakantie, dan moet je wennen aan recht en haaks. Het is als met die LP van Neil Young vroeger: je moest hem een aantal keren draaien voordat de geluiden zodanig herkenbaar waren dat je ze nooit meer zou vergeten. Je herkent op een bepaald moment veel meer nuance.
Hier in de Veenkoloniën is dat ook zo. Eerst denk je: waar ben ik beland, wat een einden, wat saai, geen afwisseling. Later zie je de nuance en ga je genieten van het lijnenspel. Wanneer je je bedenkt, wat zich hier heeft afgespeeld dan snap je misschien waarom er in 2e Exloermond voorlopig niet gevoetbald wordt.
Wanneer je van Sellingen naar Exloo fietst, van het ene gebied met zandgrond naar het andere, fiets je dwars door het afgegraven veen van de ene haakse bocht naar de volgende haakse bocht over een lang recht stuk. Je kijkt over de velden en bedenkt welke arbeid hier verricht is om al dat turf te steken…
Dat er dan nog zonnebloemen staan op het vervallen station van Musselkanaal is een wonder.
Na een week hier, wordt het steeds mooier….
4 augustus 2020
NB: lees hier een artikel over voetbal in 2e Exloermond.