Daar zijn we weer. Aan het Pewa lake. Midden in het toeristisch hart van Pokhara. Lekkere temperatuur. Rustige ambience. Gewoon heerlijk koloniaal…
Vandaag terug met de jeep vanuit Syanga, echt aan de voet van de Himalaya. Het is altijd weer een belevenis. Je weet niet wat er gaat gebeuren. Uiteindelijk zaten we met 6 toeristen en 7 nepalezen opgepakt. Ik zat achterin, waar je dwars zit tegenover elkaar. De knieën om en om, het hoofd iets naar voren gebogen. Dat duurde anderhalf uur tot Besisahar, de poort van de Annapurna trekking. Vroeger kon je tot daar met de bus en begon het lopen. Nu kun je als je wilt tot Manang met de jeep. Wij hebben een variant gedaan. Dat wat bij ons paste.
Na Besisahar nog een uurtje of vier met een luxe SUV naar hier. Ook al heb jij de taxi betaald, er gaat toch nog iemand mee die wij niet kennen. Dat kost de taxichauffeur zijn tip.
Bij Diplomat hotel in Pokhara afscheid genomen van onze gids en drager. 18 dagen hebben we samen opgetrokken zonder enige discussie. We hebben gelachen, ook gehuild, en we hadden wederzijds respect. Het was een mooi team.
Bij Diplomat van Bamdev en Sandya kom je weer thuis. Het is er schoon, het is er geregeld, het is er ruim. En bovenal: de douche werkt!! En dat voor € 15 per nacht. Van ons willen ze dat niet hebben, want ze vinden dat we vrienden zijn. Dat zijn we ook. We laten het natuurlijk gewoon achter. Morgen hebben we coocking class met Sandya. Daar kijken we naar uit.