We zitten midden in de coronacrisis. Het einde is nog niet in zicht, zoals ook uit onderstaande grafiek, gebaseerd op gegevens van het RIVM, blijkt.
Het gaat nog wel even duren. Maar wat zullen we over een jaar denken, wanneer we op deze crisis terug kijken. Wat ik nu zie is dat ik het overweldigend vindt hoe het onderwijs wordt opgepakt. Lesgeven aan 120 propedeuse studenten via internet. Het lesrooster vertaald in virtuele klassen. Het rooster wordt gewoon gevolgd. Juffen, die whatsapp berichten sturen naar 6 jarigen. Thuiszorg die gewoon doorgaat, met alle risico’s van dien. En dan heb ik het nog niet over wat ze allemaal doen in het ziekenhuis in Bernhoven. Met een aantal van de collega’s daar heb ik samengewerkt. Goede gasten en ze zijn goed bezig!
Ondertussen was ik vanmorgen op de markt. De verschillende vishandelaren hadden ieder een creatieve oplossing voor de wachtrijen. Super! Mijn gedachten gaan steeds meer naar het effect van deze crisis:
- Meer winkelen via internet en minder winkels in de winkelstraten;
- Meer onderwijs op afstand en minder lesgebouwen nodig;
- Grotere zelfstandigheid en verantwoordelijkheid voor leerlingen en studenten;
- Kortere termijn: stijgende rente en dalende huizenprijzen;
- Recessie komt eraan. Welke zaak gaat dit overleven?
- Misschien moeten we nu echt wereldwijd aan de slag om vliegtaks in te voeren; Vliegen is deel van de oorzaak van de verspreiding wereldwijd.
- Meer samenleven op de vierkante kilometer;
- We krijgen een andere kijk op essentiële beroepen;
- De binnenstad wordt vertier met horeca en geen winkelstad.
Ondertussen bloeit de magnolia.
20 maart 2020.