Tag: Politiek

Geplaatst op

Nick Cave

Net naar Nick Cave geluisterd. Ik ken zijn muziek niet zo goed op een paar nummers na. Maar wat is zijn muziek ongelofelijk goed. Het brengt me in de stemming om wat te tikken. Onlangs is voor de tweede maal een zoon van Nick overleden. Dit maal als gevolg van een verslaving aan drugs. Er is een verschrikkelijke foto van Anton Corbijn die de staat van Nick weergeeft toen hij zelf in de put zat. De muziek van Nick Cave brengt geen optimistische gedachten in je naar boven.

Nick Cave (gemaakt door Anton Corbijn)

Die gedachten heb ik soms ook even niet. Vandaag zijn gewonden uit de staalfabriek aan de zee van Azov (Azovstaal) met bussen vervoerd naar Russisch bezet gebied. Deze mensen hebben de Russen aan het werk gezet. Ze konden daardoor niet doorstoten naar andere plaatsen. Maar hoe het daar in die bunkers onder die staalfabriek aan toe ging is met geen pen te beschrijven. Wat een ellende.

Het is toch al niet zo’n vrolijke dag. Mient Jan Faber is deze week overleden. Iemand die ik in de jaren 70 en 80 volgde en begreep in zijn opvattingen. Ik was erbij in 1981 op het Museumplein in Amsterdam en in 1983 op het Malieveld in Den Haag. In 1983 speelden we met vrienden een enorme pot Risk na afloop van de demonstratie. Dat was wat. Mijn dochter (0) sliep als geen ander. Ik had een bordje bij me met het woord “braaf”.

Daarnaast overleed Mohammed Rabbae vandaag. Hij was van mijn partij. Hij was niet zo gemakkelijk en ik was het ook wel vaak niet met hem eens. Ik vind dat je het niet alleen vanuit een allochtone achtergrond moet zien, maar breder. Ik las vanavond een tweet van Achmed Marchouch, een vriend van hem. Dat deed me wat. Ik vind mijn burgemeester een goed mens. Hij staat voor de hele stad. Ik heb het, denk ik, niet altijd goed gezien wat Rabbae betreft.

En toch maakt het me ook weer optimistisch: dat deze mensen zijn het verschil hebben weten te maken. Mient Jan Faber heeft een positieve rol gespeeld op het wereldtoneel en voor de moeders van Srebrenica. Dat geldt ook voor Mohammed Rabbae. Voor de integratie van mensen uit Marokko was hij noodzakelijk. De tweet van Marchouch is daar een voorbeeld van.

Op deze prachtige (ik fietste met mijn kleinzoon de Schelmseweg op en neer. Mooier wordt het niet…) en ingewikkelde dag troosten deze mensen mij bij de gedachte aan de mensen die nu uit Azovstaal worden gehaald. Wat Nick Cave al niet teweeg brengt.

17 mei 2022, gepubliceerd op 18 mei 2022

NB.: De tarwe op de tuin laat zijn vruchten zien en de druif achter het huis ook. De voortekenen voor het zelf produceren van brood en wijn zijn goed.

Tarwe op de tuin
Druiven achter het huis
Geplaatst op

Van de regen in de drup…

Afgelopen zondag zag ik het weerbericht. Regen, regen regen. Wat zal ik eens gaan doen. Graag doe ik mijn dingen buiten: in de tuin, op de molen of in het bos. Ik zocht naar een alternatief. Wij, met wie ik ben en ik, zijn politiek geïnteresseerd en we kwamen op het idee donderdag naar de Tweede Kamer te gaan.

Net zoals ik weleens met mijn dochter naar de Ronde van Vlaanderen ging, verheugde ik me nu op een bezoek aan de Tweede Kamer. Dat werd in de loop van de week alleen maar groter. Bij de Ronde van Vlaanderen verdiep je je in de kanshebbers. Naarmate je beter geïnformeerd bent, is het kijken leuker. Nu kwamen we erachter dat Hugo de Jonge ter verantwoording werd geroepen door de kamer over mondkapjes. Iedereen in rep en roer. Hugo is er zelf bij en steeds meer informatie komt boven tafel. Ik had zin om te gaan kijken. Om 10:15 zaten we paraat op de publieke tribune.

Nu, 19:10 uur, raakt de voorzitter in paniek over het debatregiem. Is er nog corona of niet? Ik raak de draad daardoor niet kwijt. Het debat was af en toe best spannend. Over de vraag of minister Helder beter luistert naar een minister op een ander departement of naar de Tweede Kamer. Het was ook even spannend voor Pieter Omtzigt toen het ging over zijn bezoek ergens in april 2020 bij de minister president en de rotte vragen van D66 en VVD aan het adres van Pieter Omtzigt. Hij pareerde dat heel goed.

Aan het eind van de schorsing tijdens de beantwoording in eerste termijn

En toen kwam het hoofdmenu: de beantwoording van de vragen door Hugo de Jonge. Ik vond het fascinerend hoe stevig De Jonge in het debat stond. Echt knap. De energie in de kamer zakt weg. Op de tribune gaat het publiek langzaam naar huis. De aanwezige journalisten gaan naar de programma’s waar ze moeten praten.

En ook in de Kamer ebt de energie weg. Het lijkt alsof er al een deal is met de coalitie. VVD, CDA, CU en D66 zullen tegen alle gevaarlijke moties stemmen. De oppositie kan doen wat ze wil, maar verder komen ze niet.

De Jonge en Klaver in debat

Aan het eind van de beantwoording in eerste termijn door De Jonge, rond 20:00 uur, werd het nog even een sterk debat. Jesse Klaver stelde de echte vertrouwensvraag aan De Jonge. Ik vond dat mooi en eerlijk. De woordenwisseling was scherp, de lichaamstaal oprecht. Helaas kwam De Jonge niet over de brug. Ik vond dat jammer. Waar vertrouwen even kans had per voet terug te keren vloog het te paard door de voordeur naar de trein.

Uiteindelijk kwamen we dan toch nog van de regen in de drup.

7 april 2022

Geplaatst op

De stemmen zijn geteld

Ik wilde dit blog als titel “De kruitdampen zijn opgetrokken” meegeven. Tijdens deze oorlog in Oekraïne is dat navrant. Een paar landen verder vechten mensen voor hun leven, waar wij het feest van de democratie vieren. Dus vandaar deze titel. Ik moet er wel bij zeggen dat het stemmen tellen snel klaar was. De opkomst was laag en dat is geen goed teken.

Een ander teken waar ik niet blij van word is, dat de club van Thierry in de raad is gekomen naast de club van Geert. Dat is toch weer een zetel extra en aandacht extra….

Niet geklaagd. Volgens mij kan Arnhem vooruit met deze uitslag. De zittende coalitie heeft wel iets verloren en geen meerderheid meer. Dus daar moet wel wat veranderen. VVD verliest een zetel aan Arnhem Centraal. GroenLinks blijft gelijk en de PvdA verliest een zetel. What to do?

PvdA inruilen voor D66 lijkt me niet zo’n goed plan. Dan wordt het toch wel een soort rechtse coalitie. Volt erbij? Ze kwamen goed bij mij over tijdens het verkiezingsdebat. Een nieuw geluid kan geen kwaad.

Wat ik niet hoop is dat we oude thema’s terug halen, zoals gedifferentieerde tarieven (Diftar) in het afval en Stadsblokken/Meijnerswijk. Het mag er wat mij betreft wel over gaan, maar dan moet het op een andere manier. Hoe maken we van Stadsblokken een fantastisch stadspark, waar we jarenlang als Arnhemmers veel plezier aan kunnen beleven en van Meijnerswijk het mooiste binnendijkse natuurgebied? Die paar huizen staan niet in de weg en laten we alle Arnhemmers erbij betrekken. Voor Diftar geldt zo’n beetje hetzelfde. Er zijn vast meer wegen naar Rome, het belasten van verbruik kan ook wel op een andere manier. Goede communicatie is belangrijk.

Stembureau 42 in “De Overkant”, Presikhaaf

Arnhem moet vooruit. Vooral in de moeilijke wijken. Versterking van de wijkcentra, zoals “De Overkant” en “De Hobbit”. Professionele beheerders op dit soort centra, die de mensen bij elkaar brengen. Daar moet het geld naar toe. Wanneer ik lees dat we 60 energie consulenten hebben, dan vind ik dat die ook vanuit dit soort centra moeten werken. De schoonmaak van deze centra moet worden verbeterd en ze moeten volgens mij gewoon ’s avonds open voor aanloop. Een soort buurtcafé. Dat gaat handen vol geld kosten, maar dat kan veel opleveren.

Weg van het stadskantoor. Vooruit met het buurtwerk!!! Dat is mijn devies voor de komende vier jaar.

17 maart 2022

Geplaatst op

Arnhem vooruit

Zojuist het lijsttrekkersdebat in Arnhem gevolgd. Pff, het is wel een beetje ingewikkeld hier. Opvallend is natuurlijk dat we Constant Kusters hebben als lijstrekker. De openlijke racist, die met zijn NVU rechtser dan rechts is. Aan de geheel andere kant hebben we de SP met Gerrie Elfrink. Ik vind nog steeds dat hij als wethouder in de voorlaatste periode het goed heeft gedaan: doorgezet met de binnenstad zuid en de beek bovengronds halen, om maar eens wat te noemen. Jammer dat het in de persoonlijke verhoudingen zo fout is gegaan. Daarin moet ik wel vaststellen dat ook in dit debat met name wethouder Jan van Dellen op de publieke tribune hem niet uit liet praten. Dus het venijn zit er van alle kanten nog steeds. Daar moet een eind aankomen.

Toch probeerde iedereen op de inhoud te gaan. Volgens mij kan D66 in de volgende periode weer mee regeren. Het dualisme van de vorige fractieleider had D66 buitenspel gezet. Mattijs Loor wil wel graag meedoen. Hij heeft zich constructief opgesteld.

Mijn eigen partij, GroenLinks, gaat waarschijnlijk wat zetels verliezen na het debacle over de afvalverwerking en het aanhoudende gedoe over Stadsblokken/Meinerswijk. We gaan woensdagavond zien. Zou wel jammer zijn.

Hoe Arnhem Centraal het gaat doen weet ik niet. Zou Bob Roelofs een stemmentrekker zijn. Hun programma vind ik wat dun. Met een cultuurcentrum in zuid ben ik het eens, maar of het “World living Statues” terug moet naar Arnhem? Dat lijkt me niet iets van de gemeente, maar meer van de markt.

Er valt veel te doen!! Met name de wooncrisis is groot. Betaalbare huisvesting voor twintigers is er haast niet. Veertien jaar op de wachtlijst staan is niet behoorlijk. Op je 25ste nog bij je ouders thuis wonen lijkt mij niet te doen. Daarnaast de klimaatdoelen halen is een behoorlijke uitdaging. Of er nu meer klimaatcoaches moeten komen of meer BOA’s vind ik een moeilijk vraag. Het lijkt mij dat 60 klimaatcoaches in een stad als Arnhem heel veel is. Maar de problemen zijn ook groot met de uit de pan rijzende gasrekeningen. Maar veiligheid op straat is ook belangrijk.

Of het dan moet gaan over de vraag of een BOA een hoofddoek moet kunnen dragen, weet ik niet. In de jaren zestig hadden Nederlandse militairen lang haar. Dat soort discussie krijg je dan. Mag iemand BOA zijn met een zichtbare tatoeage?

Ook de discussie of je moet selecteren op andere dan echte eisen voor een baan. We hebben een tijd gehad dat er advertenties waren, dat bij gelijke geschiktheid de voorkeur uitging naar een vrouw. Nu mag dat niet meer. Ik vind dat een gemeentelijk apparaat een afspiegeling moet zijn van de Arnhemse samenleving. Die gedachte kan ik volgen.

Wat ik echt hoop, dat we de komende periode gaan bouwen aan nieuwe huizen voor starters, dat we samen gaan werken en de politieke kinnesinne aan de kant zetten. Dan komen we een heel eind.

14 maart 2022

Geplaatst op

Een rare week….

Dat vond ik het. Het was de week van de algemene beschouwingen met ontsporingen in de Tweede Kamer. Het lijkt erop dat bruin-rechts het voor het zeggen heeft in het publieke debat.

En dan was er de week van de familie De Mol. De week waarin iedereen die zonder zonde is vrijelijk de eerste steen mocht werpen en de daders konden vluchten naar Atlanta, Dubai en god mag weten waar nog meer. De week ook waarop vrouwen echt voor zichzelf opkwamen na de eerste reactie van John de Mol.

Het was ook de week waarin onze Tweede Kamer akkoord gaat met een regeerakkoord waarin het kabinet Rutte IV de voorbereidingen gaat treffen voor de bouw van twee nieuwe kerncentrales. Hierbij is op geen enkele wijze aangetoond dat het afvalprobleem is opgelost, laat staan het beveiligingsprobleem en het risico van een ongeval zoals in Fukushima. Lees ook dit verhaal in de NRC van afgelopen woensdag. Jaren geleden heb ik tegen kernenergie geprotesteerd en ik dacht dat dat geholpen had en nu 40 jaar later komt het weer boven drijven, terwijl de problemen, in de jaren 60 al aangekaart door de club van Rome, alleen maar groter zijn geworden. Kernenergie is geen oplossing, is mijn overtuiging.

En dan hebben we ook nog de herleving van de koude oorlog in Midden Europa. De koude oorlog omschrijf ik maar als een dreiging van een warme oorlog, waar we tot begin jaren 90 last van hadden. Het wapengekletter begint met gesprekken in Genève. Maar waar eindigt het? Rob de Wijk zegt er zinnige dingen over.

De koude oorlog roept bij mij herinneringen op aan 21 augustus 1968. Het was mooi weer. Ik was elf. Voor de etalage van de bakkerij van mijn vader zat ik op de stoep. Het was woensdagmiddag en ik was vrij. Op woensdag kookte mijn moeder altijd voor het gezin en de bakkers. Rijst met kerrie of pannenkoeken met kaas, spek of appel. Ik zat op de stoep en keek naar het oosten richting het spoor, waarachter de Besthmenerberg opdoemt. Ik was bang. Wanneer de Russen zouden komen, dan zouden ze daar vandaan komen, verwachtte ik.

Dat was natuurlijk onzin wat er in mijn kinderhoofd omging. Maar zulke dingen onthoud je wel en komen weer boven wanneer daar aanleiding voor is.

Het is dus een rare week in een tijd waarin corona nog steeds zorgt voor ontwrichting in de samenleving en het weer de komende dagen weer grijs is.

Het is tijd voor de zomer! En: verder gaat het goed met me. Sinds vorige week staat de pick-up weer in de kamer en draai ik elke avond twee keer een kant van een LP. Twee keer twintig minuten rust in mijn hoofd. Heerlijk.

Tijdens het tikken van dit blog draaide ik Show Time, Chicken Skin Revue van Ry Cooder. Muziek om kippenvel van te krijgen.

22 januari 2022

Geplaatst op

Grijs

Het was een grijze dag. Deze week was het grijs en eigenlijk heb ik de zon deze maand nog niet gezien. Donkere dagen voor kerst. Misschien dat de zon de komende dagen doorbreekt.

Gisteren is de lockdown afgekondigd. Met onmiddellijke ingang. We waren nog even wat bloemen aan het halen bij de plaatselijke bloemist. De winkel was vol met allemaal kerstspullen en prachtige boeketten. Waar normaal één persoon de zaak draait, stonden ze nu met z’n drieën. En dat zou de hele week zo blijven. Ook achter was er nog een hele voorraad om de komende week van de hand te doen. Tot de lockdown.

Wat moet je met die bloemen en wat moet je met die vis die in het item van het 8 uur journaal nog geleverd moet worden aan de restaurants die niet meer open gaan. En de restauranthouders, die hadden ingezet op een kerstbrunch in plaats van op een kerstdiner, kunnen hun inkomsten ook op hun buik schrijven. Sommigen krijgen nog subsidie van de overheid, maar anderen ook weer niet, zoals ZZP’ers als Marijn de Vries. En ik vrees ook het ergste voor onze bloemist.

Maar wat moet je wanneer je de ene keer dit bericht moet verwerken en de andere keer een ander bericht. Niet iedereen kan begrijpen dat modellen niet absoluut zijn en dat management een afweging is van risico’s en dat elke manager er een keer naast kan zitten. Zelfs ik, die in feite nergens last van heeft, wordt er een beetje depressief van zo’n kwakkelend virus dat dan weer rent en vliegt en dan weer onder controle lijkt.

En dan hoor ik in het journaal ook nog dat Ed van Thijn is overleden. De man praatte zo langzaam…. Maar wat hij zei, sneed hout. Hij was voor mij een icoon uit de jaren zeventig van de vorige eeuw. Ik volgde de politiek nauwgezet, was een fan van het kabinet Den Uyl en geloofde in de maakbaarheid van de samenleving. Ook al ging het met kleine stapjes, maar het ging gebeuren: De wereld zou beter worden. Lees hier het In Memoriam van de PvdA.

En ik geloof daar heilig in. Ik ben een eindeloze optimist. De zon gaat schijnen. Overmorgen worden de dagen langer. De corona lockdown duurt zeker langer dan 14 januari en de Belgen die vandaag nog boodschappen konden doen, zullen er ook aan moeten geloven, maar de lockdown duurt korter dan de vorige.

Ondertussen: Zorg goed voor elkaar en voor de stad. En dat geld niet alleen voor Amsterdammers. (zie blog van 24 maart 2020)

19 december 2021

Geplaatst op

Hiddensee

Twee keer was ik op Hiddensee. De eerste keer met een groep mensen uit Sneek en uit Stralsund. Het was nog in de tijd van de DDR. We gingen met de boot. Voor de mensen in Stralsund was Hiddensee een plek waar ze ‘een soort’ vrijuit konden praten. Daar was het mogelijk te praten zonder dat ze afgeluisterd werden. Althans dat risico namen ze. De muur was nog niet gevallen en de mensen in Stralsund droomden van het vrije westen. Sommigen namen het risico te vluchten, anderen zochten de vrijheid in een volkstuincomplex en in de kerk. Maar de kerk was ook niet betrouwbaar. Overal moesten ze uitkijken. Het was in de tijd dat Nederlandse kerken verbinding zochten met kerken in de DDR. De mensen hier werden handlangers van de communisten genoemd. De mensen daar verraders van de communisten. Het was een verwarrende tijd met de dreiging van een nucleaire oorlog. En daar liepen we op het strand van Hiddensee, door de nog niet geplaveide zandpaden in de dorpen. En daar was het plaatselijke museum met muziek van Nina Hagen.

De vrijheid die ik daar ervoer, te midden van de benauwde politiek setting van de Koude Oorlog, zal ik nooit vergeten.

Een paar jaar later viel de muur en ging ik naar een bruiloft in Polen. Met een camper gingen we langs Dresden en Wittenberg naar Konin in Polen. Op de terugweg via Berlijn naar Stralsund, waar we de mensen opzochten waar ik had gelogeerd in 1986. De situatie was totaal veranderd. Ze waren blij en een soort vrij. Ze voelden niet meer de angst van het communisme. We sliepen in de camper. Hiddensee hebben we toen alleen gezien. Ik moest nog een keer terug…

Dat gebeurde in 2009. Met wie ik ben en ik gingen naar Berlijn. Gewoon gezellig op stedentrip. Met de auto er naar toe en fietsen door Berlijn. Langs de muur, naar de Gedächtniskirche en over het Alexanderplein. Na een paar dagen reden we dezelfde route als toen met de camper. We parkeerden de auto op Rügen en gingen met de boot naar Hiddensee. Een paar nachten in een hotel. De vis werd verkocht op de visafslag: een paar palen met een zeil erover. We hebben er heerlijk gelopen en ik heb de vrijheid opnieuw ervaren van een prachtig eiland waar je een keer geweest moet zijn.

Visafslag Hiddensee 2009

Mooi dat Merkel Nina Hagens dromen op Hiddensee verwerkte in haar afscheid bij de Brandenburger Tor, op de plaats van de muur, die er niet meer is.

3 december 2021

Geplaatst op

Schurend

Op NOS.nl vanochtend stonden deze drie berichten naast elkaar.

Soms spreken beelden voor zich….

2 november 2021

Geplaatst op

De holocaust niet vergeten

Ik had het al op tv gezien en vandaag was ik er zelf: in het holocaust monument in Amsterdam. Een verplicht nummer voor middelbare scholieren, zei ik tegen met wie ik ben. Je weet niet wat je ziet. Alle namen van hen die vanuit Nederland zijn vermoord in Nazi Duitsland. Onbeschrijfelijk.

Er waren veel mensen. De een belde naar huis: wat is de geboortedatum. De ander keek op internet. Weer een ander raakte voorzichtig de steen aan van een geliefde, alsof het de eerste keer was dat hij zijn geliefde kon aanraken. En dat was ook zo. Een derde was verbijsterd toen zij door een gids geleid werd naar haar nabestaanden. Een ongeveer negen jarige vroeg aan haar moeder: “Zijn al deze mensen vermoord?” Onbevattelijk: 102.000 bakstenen. Voor iedere dode een steen.

Wij gingen op zoek naar de joden uit mijn geboortestad. We zochten de familie De Levie. Niet dat ik er een band mee had. Mijn moeder had hun naam weleens genoemd. Ze hadden een slagerij . Op de site over joden in Ommen wordt, naast andere verhalen, hun verhaal verteld.

Deze 102.000 verdwenen mensen hebben een naam en een plaats gekregen in de geschiedenis. Een tijd geleden waren we in het holocaust monument in Berlijn. Blokken, groot en klein. Straten, oplopend en aflopend. Geen zicht op uitzicht. Hoe kun je je 6.000.000 doden herinneren? Het is eindeloos.

Holocaust monument Berlijn 2009

En nu hier in Amsterdam staan de namen van de Nederlandse joden in steen gegrift. Het is een aangrijpend monument. Geen steen is hetzelfde.

Holocaust monument Amsterdam 2021

Dit monument laat je niet los. De holocaust vergeet je niet meer.

Ga kijken.

Amsterdam, 10 oktober 2021

Geplaatst op

#StopRutteIV

Ik heb een tijd de hashtag “#StopRutteIV” in de lucht gegooid via Twitter. Dat was met name in de periode dat ik dacht dat GroenLinks samen met de PvdA Rutte in de lucht ging houden. Het is vandaag Prinsjesdag, een dikke zes maanden nadat ik op het stembureau zat en ’s avonds stemmen zat te tellen. We zijn geen steek verder. Er is veel minder vertrouwen in de politiek dan toen en de problemen zijn groter geworden. Ik denk dan met name, zoals iedereen, aan de woningmarkt en het klimaat. Gelukkig is Pieter Omtzigt weer terug en ik zit met een dilemma: Ik wil geen nieuwe verkiezingen en ik wil niet dat Rutte het land weer gaat regeren. Dat laatste is een probleem.

Rutte zou moeten aftreden. Hij is als de keizer zonder kleren, behalve met zijn 34 zetels. Nooit heeft hij het gedaan. Altijd zijn het de mensen om hem heen die het moeten opknappen. Kamp heeft het in Groningen slecht gedaan. Het was veel te stroperig, zoals nu in de troonrede staat. Vandaag is hij terug als minister van Defensie. Hoe is het mogelijk…. Wiebes moest weg, want die kon het in Groningen ook niet voor elkaar krijgen. Vervolgens ging Asscher uit de politiek vanwege de toeslagenaffaire en viel het kabinet bij de bespreking van het rapport “Ongekend onrecht”. Rutte wist de demissionaire status ongekend in te vullen, door te zeggen dat het demissionair was, maar ondertussen wel de energielobby te informeren over kabinetsplannen door een vazal van hem, Cora van den Nieuwenhuizen, als lobbyist te laten gaan. En dan het drama van Kabul. Het meest recente debacle waar de coördinatie ver te zoeken was. Hij zal zich vast niet meer kunnen herinneren dat Ankie Broekers-Knol namens hem zo’n beetje alles heeft gedaan om te boel te traineren. Hoeveel doden zal dat tot gevolg hebben van mensen die de Nederlandse strijdkrachten in Afghanistan de afgelopen jaren hebben geholpen?

En toen zag ik gisteravond de documentaire “Alleen tegen de staat”. Vijf slachtoffers van de toeslagenaffaire vertelden hun verhaal. Hoe zij vernederd zijn door de Staat der Nederlanden, door tien jaar Rutte. Hoe levens verruïneerd zijn. Hoe gezinnen uit elkaar vielen en kinderen uit huis werden geplaatst. Hoe racisme en discriminatie onderdeel waren van beleid. Tienduizenden mensen zijn geraakt. Schaamteloos om geen persoonlijke consequenties te trekken uit wat er allemaal fout is gegaan, bijvoorbeeld op het gebied van coördinatie in het kabinet. Ik prijs Asscher. Ik prijs Menno Snel, Ik prijs Kaag na de fouten in Kabul. Zij zijn gegaan. Rutte had ook moeten gaan. Met deze man moet je geen nieuw kabinet willen vormen. Tenzij…

Er is altijd een tenzij. Voor mij is dat, dat hij naar Pieter Omtzigt gaat en in de algemene beschouwingen zijn excuses nogmaals aanbiedt aan de man die ook door hem is vernederd. Hij zou eerlijk moeten zijn over “Omtzigt, functie elders”. Daar is wat mij betreft de crux voor het vertrouwen. Ik vind dat mijn partijen, GroenLinks en de PvdA, niet met Rutte in zee moeten gaan, voordat hij in het openbaar schuld bekent voor deze crisis in het vertrouwen in de politiek. We hebben geluk dat het economisch goed gaat en dat er geld is. Overigens is dat niet de verdienste van Rutte, maar een economisch verschijnsel dat conjunctuur heet. Ik geloof helemaal niet dat Rutte een selectief geheugen heeft. Hij weet donders goed wat hij heeft gezegd. Dus kom op, voor de draad ermee!!! En dat geldt voor Hoekstra in het kwadraat. Hij had kans op het CDA congres. Die kans heeft hij niet gepakt. Echter, ook voor hem is het nooit te laat.

Wanneer je Nederland wilt regeren, moet je integer zijn. Dat is Rutte, vanwege zijn geheugenproblemen, niet. Ieder ander krijgt van mij het voordeel van de twijfel. Ik hoop dat Asscher terugkomt. En Kaag ook.

Prinsjesdag, 21 september 2021