Ronit Palache kwam op school in aanraking met Ischa Meijer. Via Op1 waar ik 2 minuten langs zapte zag ik Ischa langskomen. Welk één directheid… Wat een analyse… Waar vinden we dat vandaag nog. Matthijs van Nieuwkerk kondigde deze week zijn afscheid aan. Naast hem zat Marc-Marie Huijbregts in een geel pak. “Jij bewonderde Willen Duijs…” zei hij. Dat waren de groten. Dachten ze.
Ik was gestopt met kijken naar DWDD. Teveel was het een aanvulling op de Ster reclame, Ik realiseer me dat het bij Eva Jinek nog erger is sinds ze naar RTL4 is gegaan. Maar bij Matthijs mocht ook iedereen zichzelf promoten. Hoe moet het verder met Nico Dijkshoorn, nu het geen woensdag meer wordt in DWDD… Hoe moet het verder met al die mensen die op hun site hebben vermeld dat ze tafelheer en tafeldame zijn geweest… Hun exposure is weg.
De laatste uitzending op 27 maart zal een uitzending worden met de groten van de Nederlandse televisie. Wie er niet is, behoort niet tot de top tien. Peter R. de Vries is 78 keer te gast geweest, vertelde hij bij Jinek. Misschien wordt het 79 keer. Ischa zal er niet zijn.
Ischa is dood. Gestorven in het harnas. Geen blad voor de mond. Iemand, waar ik naar terug verlang op de televisie. Misschien dat Arjen Lubach in de buurt komt. Hij heeft impact, zag ik vandaag ergens. En ik denk dat het zo is. Met Arjan zijn onderwerpkeuze ben ik het niet altijd eens, ik ben bijvoorbeeld niet veganistisch, maar hij raakt wel. Bijvoorbeeld als het over America first gaat.
Ik hoop dat Ronit Palache in de laatste DWDD zit. Zij heeft de ambitie, las ik vandaag. Zij heeft het gogme. Zij heeft de inhoud om het trauma, dat we dagelijks met ons meedragen, in de actualiteit van vandaag te vertalen.
Vandaag maakte ik deze foto, een paar honderd meter hier vandaan. Vier Engelse mannen verloren hun leven op 19 november 1944 om ons te bevrijden van de Nazi’s.
15 februari 2020