Oktober

Nog nooit was oktober zo warm. Nog nooit ging het in oktober zoveel over het klimaat. En: nog nooit hing de wereld zo aan het het zijden draadje van een nucleaire oorlog.

Ik schreef een blog over Sloviansk in Oost Oekraïne ergens in april. Ik verwachtte dat de Russen door zouden pakken en dat de plaats snel zou vallen. Inmiddels is de Russische opmars gestopt en beginnen nieuwe meer stabiele frontlijnen zich te ontwikkelen. Je zou zeggen dat daarmee de kou wat uit de lucht is, maar waarschijnlijk is niets minder waar. Een kat in het nauw die zijn doelen niet kan halen, maakt gekke sprongen. Met het voortdurend openlijk dreigen met een nucleaire oorlog, komt deze steeds dichterbij. Ook zien we dat kernenergie een gevaar vormt. De atoomcentrale aan de Dnjepr is vanaf het begin van de oorlog een speelbal. Een nucleaire ramp dreigt: of omdat de centrale wordt kapot geschoten of omdat de dam van het stuwmeer wordt vernield en het koelwater wegstroomt. Kortom optimistisch ben ik niet.

Vanochtend las ik op Twitter dat Guus Meeuwis een concert heeft gegeven in New York voor Nederlanders. Niets mis mee zou je zeggen. Leuk voor de Nederlanders die daar wonen. Maar dat is niet zo. Het concert is voor Nederlanders die speciaal voor dat concert daar naar toe vliegen. Ik begrijp hier niks van.

Boeren krijgen langzaam hun zin. Wat begon met het verbranden van autobanden en strobalen aan de snelweg, waardoor mensenlevens in gevaar kwamen, is via een bemiddelaar, een nieuwe minister inmiddels behoorlijk op de lange baan geschoven. Van een kaartje naar 5 á 6 honderd boeren bij een natuurgebied en daarna naar 3 tot 4 duizend boeren die vrijwillig mogen kiezen of ze stoppen of niet. Of er nog wat gaat gebeuren? Wel horen we cynische reacties van onder andere Caroline van der Plas over klimaatactivisten die kunst en TV tafels gebruiken om aandacht voor het klimaat te vragen.

Zij hebben één voordeel. Niemand is hierdoor persoonlijk in gevaar gekomen. Of het effect van hun actie vergelijkbaar is met de gevaarlijke acties van de boeren is de vraag. Ze worden vast niet uitgenodigd voor een ontbijt op het Catshuis. De publieke opinie wordt niet positief beïnvloed door dergelijke acties bij cultureel erfgoed.

En inmiddels was oktober warmer dan ooit. Smelten de gletsjers verder weg en is de permanent bevroren grond achter de Oeral geen stabiele basis meer om op te bouwen. Het blad blijft langer aan de bomen, de energierekening valt deze oktober mee. De twee keer € 190 van de regering is bijna binnen.

Gisteren liep ik met lieve mensen zonder jas tijdens een wandeling langs het wad bij Zwarte Haan. Het was vloed toen we aankwamen en het werd gaandeweg eb. Langs de dijk keken we naar de einder en spraken over wat ons bezig houdt. Klein en menselijk. De wereld wordt er niet anders van. Wij wel. Wij putten hoop en zoeken een weg naar de toekomst voor de mensen dichtbij om ons heen.

30 oktober 2022

Klimaatpolitiek

Vandaag is het klimaatrapport van het IPCC verschenen. Een belangwekkend en gezaghebbend rapport over de stand van het klimaat. Op Twitter wijdde Gerrit Hiemstra aandacht aan de belangrijkste conclusies en Mathijs Bouman gaf inzicht in de plaats van Nederland in de internationale context.

Premier Rutte reageerde op de radio door te zeggen dat het huidige kabinet al veel doet en ook het toekomstige kabinet dit zal gaan doen. En ook onze staatssecretaris voor het klimaat, die in 2019 nog sprak over klimaatdrammers, vindt dat eerst de rest van Europa Nederland moet volgen. Zo lezen we op de site van de Telegraaf, vandaag.

Ik at vandaag sperziebonen en aardappels uit eigen moestuin en een slavink van de keurslager. Ik ben geen vegetariër. Eigenlijk mag ik dan niks over het milieu zeggen. Ik ben ook een notoire overtreder van de 100 km/uur grens op de vierbaansweg. Het is verschrikkelijk. Ik heb jaren gewerkt en nu ik net met pensioen ben, wil ik eigenlijk ook eens naar een Grieks eiland, wanneer de branden geblust zijn, of naar het Plein van de hemelse vrede in Peking. Daar kan ik dan misschien nog met de trein komen. Maar niet op Tilos, dat Griekse eiland. En als ik mijn kleinkind morgen wil ophalen, neem ik toch echt de auto in plaats van de trein in de richting van de Achterhoek. “Verbeter de wereld begin bij jezelf”, was vroeger het credo. Op mijn 38ste haalde ik pas mijn rijbewijs en ik liet me altijd door familie met de auto naar de trein brengen, wanneer ik met vrouw en drie kinderen weer op pad ging. Later heb ik een tijd gehad dat ik zei: Ik heb al zoveel voor het milieu gedaan, nu ga ik met de auto.

En dan verschijnt vandaag het IPCC rapport. Stil is het op het kantoor bij Maxime Verhagen (CDA) van Bouwend Nederland en op het kantoor van Elisabeth Post (VVD), “onafhankelijk” voorzitter van Transport en Logistiek Nederland. Wanneer je bij de kapper zit en je wordt geschoren moet je stil zitten. Zij worden wakker wanneer er maatregelen komen die leiden tot verandering in de economie. De lobby wordt voorbereid op de nieuwe kabinetsformatie om het beleid zodanig bij te sturen dat de leden van hun organisaties er zo min mogelijk last van hebben.

Ik heb vanavond nog even een stukje terug gekeken van zomergast Roxane van Iperen. Zij laat een mooi filmpje zien hoe het werkt in de lobby van de voedselketen en de hoogte van de suikers. Van het aanpakken van de structuur naar het aanpassen van individueel gedrag. De lobby bewerkstelligt dat de doelstellingen van de grote bedrijven, winst maken, in stand blijft en de mensen kiezen voor een ongezonde leefstijl. De mensen krijgen de schuld. Zij zegt: Natuurlijk moet je doen als individu, wat goed is voor je gezondheid (en het milieu, GH), maar we moeten onze pijlen richten op de structuren die de ellende in stand houden. Die lobby’s, die niet willen veranderen.

De eerste reactie van onze minister-president is niet hoopgevend. Het huidige kabinet doet al zoveel: Lelystad open maken, de KLM met miljarden steunen, Amelisweerd verbreden etc. De lobby gaat de komende tijd aan het werk en gaat de vertragingsmodus ten aanzien van het milieu versterken.

Het wordt tijd voor nieuwe verkiezingen… Of toch niet Frans Weisglas?

9 augustus 2021

Stilte

Vandaag gelopen van Otterlo naar huis. Het was heel stil, heel stil…. Via de Hooge Veluwe.

28 februari 2021

Sneeuw

Dagen lang is het aangekondigd en dan is het er in de nacht en de volgende morgen is het letterlijk binnen de kortste keren als sneeuw voor de zon verdwenen. Wat is dat toch, die hang naar sneeuw. Is het dat we op dergelijke momenten voelen dat het klimaat in ons kikkerlandje toch een graadje warmer is geworden. Dat de luchtstromingen niet meer zijn als ze waren. Geen blokkades meer van hoge druk boven Scandinavië die voor drie weken vorst zorgen. Is het onze hang naar pittoreske plaatjes van de meesterschilders uit de 17de eeuw? Zelf denk ik op zulke dagen terug aan de tijd tussen sinterklaas en kerst, toen ik kind was. Het sneeuwde dan weleens flink. Van die herfstbuien met wind, waar dan geen water uit kwam maar sneeuw.. Het was namelijk net een tikkie kouder dan nu in december.

Zonet een rondje gelopen. De hele wereld loopt met sledes en skibroeken en weet ik al niet wat. De familie app ontploft met mooie plaatjes van de mensen met wie ik ben. Vroeg op, want om twaalf uur is de sneeuw verdwenen. Glijden van een heuveltje, de eerste sneeuwbal in de hand, een sneeuwpop met een wortel in zijn hoofd en een muts op zijn kop.

Ik constateer dat het niet meer stil is. Wanneer het sneeuwt is het geluid anders. De akoestiek van de natuur is weldadig als het echt gesneeuwd heeft. Het leek al wat regenachtig.

Gelukkig komt de zon erdoor nu ik dit stukkie zit te tikken.

17 januari 2021