Ik heb nog niet zoveel meegemaakt aan crises. De generatie van mijn ouders des te meer. Zij maakten de jaren dertig mee en de oorlog van 40-45. Sinds de jaren vijftig kennen we alleen perioden met groei. Ja, weleens een dipje, zoals in de jaren 70, na de oliecrisis. Joop den Uyl sprak in december 1973 het volk toe, zoals premier Rutte dat morgen gaat doen. Toch viel de crisis in ’73 achteraf wel mee in mijn beleving. Een echte een crisis ken ik niet. De winter van 1979 kende een zware sneeuwstorm. Heel Noord Nederland zat op slot. Er was nog één bakker die brood bezorgde en dat was mijn vader. Samen waren we in Varsen en gooiden het brood over de sneeuwduinen. Voor mij was dat een soort crisis. Ook de Elfstedentocht in 1985. Na 22 jaar weer de eerste Elfstedentocht. Ik werkte in het ziekenhuis in Sneek en heb mijn bijdrage geleverd aan de eventuele registratie van ziekenhuisopnames tijdens de nachtelijke uren. Een crisis kun je dat niet noemen. Het was vooral leuk!!
Nu schrijf ik dit blog over Corona. Ik ben met pensioen en zie het gebeuren om me heen. Met wie ik ben is druk met een school, die dicht gaat. Anderen moeten opvang voor kinderen regelen en weer anderen zijn verantwoordelijk voor studenten die in het buitenland zijn en terug moeten keren. Ik ga morgen een begin maken met het omspitten van de tuin. Dat voelt toch anders. Ooit geleerd dat je je alleen druk moet maken over dingen in je invloedssfeer. Dat doe ik dan maar.
En verder ben ik aan het nadenken over wat de gevolgen kunnen zijn. Het zal me niet verbazen als we in een recessie terecht komen. Werkloosheid. Zelfs het spook van deflatie dreigt, zoals in de jaren dertig van de vorige eeuw. De rente kan niet meer verder naar beneden. De huizenprijzen kunnen kelderen, wanneer de mensen onzeker worden etc. Blijven staten en landen en hun politici zich een beetje gedragen? Aan de andere kant leren we van elke crisis weer nieuwe dingen. De waarde van het internet wordt steeds groter. Onderwijs op afstand wordt belangrijker. Dat gaan we de komende week al merken.
De mensen gaan andere dingen doen. Sporten in groepsverband is niet meer aan de orde. Zelfs de cafe’s gaan dicht. Op TV is geen voetbal en geen wielrennen meer… Zouden er over negen maanden coronababy’s worden geboren?
Wat gaan we leren over de aanpak van zoiets. Begin deze eeuw hadden we SARS. Nu een variant. Je kunt er op wachten dat er over twintig jaar weer zoiets komt. Gaan we herzien dat we overal over de wereld maar heen vliegen?
15 maart 2020