Tag: Natuur

Geplaatst op

Regenboog

Vandaag 10 kilometer aan het strand gelopen. We werden voortdurend achtervolgd door de regenboog. Mooi.

De regenboog is een teken van hoop. Na de zondvloed sloot God een verbond met Noach en met alles wat op aarde leefde. Hij bezegelde dat verbond met de regenboog, die aan de hemel stond.

Later, eind jaren zeventig begin jaren tachtig, liep ik met het teken van de regenboog op mijn rug door Amsterdam. De stichting Regenboog is nog steeds actief in de begeleiding van mensen die aan lager wal zijn geraakt. Mooie club, die inmiddels professionele verslavingszorg biedt.

In mijn stad is een regenboog zebrapad. Het is ter ondersteuning van alle mensen met alle soorten van seksuele geaardheid. De kleurrijke samenleving.

In het wielrennen is de drager van de regenboogtrui de wereldkampioen in de betreffende discipline.

Noordzee
Waddenzee

Dat is nog weer eens wat anders dan 150 tinten grijs op 26 juni 2019.

18 oktober 2020

Geplaatst op

Calvinist?

Zomaar op woensdagmiddag wandelen. Dat kan toch niet. Toch gedaan en je vraagt je af of al die mensen met pensioen zijn. Ik zag ook jonge mensen op de racefiets op de Posbank. Nou ja, het was mooi weer en op de achtergrond hoorden we ook nog het burlen van de edelherten. Wie goed de foto’s bestudeert, kan ze zien. Denk ze er maar bij.

30 september 2020

Geplaatst op

Grijs

De eerste coronagolf bereikte ons toen de luchten blauw waren en blauw bleven. Het was voorjaar. Gisteren werden de eerste echte maatregelen bekend gemaakt toen ik door het Deelerwoud liep en was het grijs. Heel grijs. Miezer op mijn bril. Mistig aan de einder. Geburl van edelherten op afstand, die ruzie maken over wie de baas is. Grijs.

In de week tussen 23 en 29 maart waren er 244 ziekenhuisopnamen gemeld. Vorige week waren er 152 ziekenhuisopnamen. Zou de stijging lineair zijn, dan zitten we komende week op 336 opnamen, maar we weten dat de stijging exponentieel is. Dus deze week zitten we op het niveau van 17 maart. Het is daarom goed dat er nu maatregelen genomen worden en de R beteugeld wordt.

Toch is het wel beroerd. Het is nu grijs, je kan niet echt naar buiten. Het lokt niet om op een terras te gaan zitten. Een feestje van iemand die 90 wordt kan niet doorgaan, net zo min als een feestje van iemand die 63 wordt.

We hebben een paar dagen Vlieland geboekt. Over drie weken zitten we daar. Tot nu toe is daar één geval van corona daar vastgesteld. Dus Nederland let op uw zaak . Een lockdown kunnen we ff niet gebruiken.

29 september 2020

Geplaatst op

Mooi weer op de Veluwe

Vanochtend vroeg naar de bronsttijd geweest. Niet veel gezien, maar wel het burlen goed gehoord. De natuur was mooi, deze morgen. Hieronder wat foto’s.

Deelerwoud
Deelerwoud
Nabij de Elsberg, Veluwezoom
Veld achter de brandtoren, Veluwezoom
Nabij de Elsberg, Veluwezoom

21 september 2020

Geplaatst op

De plek

I ‘ve been to Hollywood
I’ve been to Redwood
I crossed the ocean for a heart of gold.

Mijn plek. Ik denk bij de vraag wat is voor jou “de plek”, direct aan mijn plek aan de Vecht bij Ommen. Niet ver van het huis waar ik ben opgegroeid en waar ik van mijn 9de tot mijn 22ste heb gewoond. Je kijkt er richting Ommen. Ik ging er heen als ik wilde nadenken, wanneer ik depressief was. Ik was nooit echt depressief, weet ik nu. Gelukkig. Maar ik was wel, zoals iedereen, boos, verdrietig, kwaad over van alles en nog wat in de wereld. En verliefd.

Ik was er voor het laatst een paar jaar geleden toen we in de buurt op een camping stonden. Ik moest er even heen om te voelen of het nog zo was, of ik dat gevoel nog weer terug kon krijgen. Dat was niet moeilijk. Toch zijn er meer plaatsen waar ik aan gehecht ben. Ik heb altijd een dergelijke plek om me heen nodig gehad. Aan het kanaal waar we woonden, op de fiets richting Gaastmeer, op de hei, waar ik zeven jaar ’s ochtends en ’s avonds over fietste om naar mijn werk te gaan.

Die plaatsen hebben gemeen, dat ik ze bezoek in het voorjaar. Het stemt mij melancholisch . Ik droom er hoe de wereld beter kan worden. Wat ik er aan kan doen. Hoe ik me lekkerder, prettiger kan voelen. Eigenlijk was het op die plaatsen vaak ‘coronaweer’. Blauwe lucht, groene omgeving. Nu, dit voorjaar, heb ik geleerd waarom blauw en groen mijn favoriete kleuren zijn. Ook: hoe verraderlijk dergelijke plekken kunnen zijn. Er lijkt geen vuiltje aan de lucht. Het kan je zomaar, letterlijk, bij de keel grijpen.

En: als het er op aankomt is mijn plek links van met wie ik ben.

28 april 2020

Gepubliceerd in de Nieuwsbrief jaargang 39 nummer 3, mei 2020. Meer beelden van dit artikel zijn te vinden op www.gerthengelaar.nl /de-plek/

Het geluid van mijn plek