Dagen lang is het aangekondigd en dan is het er in de nacht en de volgende morgen is het letterlijk binnen de kortste keren als sneeuw voor de zon verdwenen. Wat is dat toch, die hang naar sneeuw. Is het dat we op dergelijke momenten voelen dat het klimaat in ons kikkerlandje toch een graadje warmer is geworden. Dat de luchtstromingen niet meer zijn als ze waren. Geen blokkades meer van hoge druk boven Scandinavië die voor drie weken vorst zorgen. Is het onze hang naar pittoreske plaatjes van de meesterschilders uit de 17de eeuw? Zelf denk ik op zulke dagen terug aan de tijd tussen sinterklaas en kerst, toen ik kind was. Het sneeuwde dan weleens flink. Van die herfstbuien met wind, waar dan geen water uit kwam maar sneeuw.. Het was namelijk net een tikkie kouder dan nu in december.
Zonet een rondje gelopen. De hele wereld loopt met sledes en skibroeken en weet ik al niet wat. De familie app ontploft met mooie plaatjes van de mensen met wie ik ben. Vroeg op, want om twaalf uur is de sneeuw verdwenen. Glijden van een heuveltje, de eerste sneeuwbal in de hand, een sneeuwpop met een wortel in zijn hoofd en een muts op zijn kop.
Ik constateer dat het niet meer stil is. Wanneer het sneeuwt is het geluid anders. De akoestiek van de natuur is weldadig als het echt gesneeuwd heeft. Het leek al wat regenachtig.
Gelukkig komt de zon erdoor nu ik dit stukkie zit te tikken.
17 januari 2021