Gelukkig, de ijsheiligen zijn het land uit. Ook dit jaar hebben ze weer de nodige schade aangericht. De cursus omgaan met teleurstellingen is weer volgeboekt. Mais kapot, paprika’s kapot, courgettes kapot. Het is verschrikkelijk. En dan komt door de droogte ook nog eens helemaal niets boven de grond. Nou ja niets…
We hebben heerlijke asperges gegeten. De spinazie die we gegeten hebben was lekker. De sla groeit dankzij het sproeien aardig door. De tarwe ziet er al mooier uit. Wat lukt, geeft moed. De mais hebben we opnieuw gezaaid. Zie foto.
Achter het huis hebben we nu een bak. De tomaten daarin staan er mooi bij en de aardbeien zijn vast rijp tegen de tijd dat Wimbledon zou beginnen. Voor het huis staat een appelboom. Die heeft mooi gebloeid en die draagt ook vrucht. Helaas zit er allemaal luis in. Onze buurman, die ik deskundig acht, heeft aangegeven dat ik hem te kort gesnoeid heb. Dat zou de oorzaak zijn. Volgend jaar maar beter naar hem luisteren.
17 mei 2020
