We hebben de Baltische staten achter ons gelaten en zijn onderweg naar Lapland. In Rovaniemi huren we een auto en rijden we over de poolgrens naar Kirkenes in Noorwegen aan de Barentszee, door de spellingcontrole verandert in barenswee. Daar komen we weer bij de grens met Rusland, waar nu zoveel om te doen is. Gisteravond bij Eva Jinek gaf Beatrice de Graaf college over het Rusland van nu en de dreiging voor de landen waar wij op bezoek zijn. Vrolijk word je daar niet van.
Voordat we in Rovaniemi zijn, rijden we letterlijk op sneltreinvaart door Finland. Nu 160 km/uur, 8 uur lang. We laten de Russische grens in het oosten van Finland liggen, wij flitsen door het westen van Finland via Oulu en Kemi. Saaier wordt het landschap niet. Drenthe is echt veel mooier. Mijn moeder had een hekel aan dennenbomen. “Die dannen….”, zei ze dan in plat Ommers. Ze werd er triest van. Ik heb dat ook. Nu is het ook nog saai grijs weer. Dat hebben we nog niet gehad.
Toch heb ik een heerlijke reis. Alles gaat goed. De boot is op tijd, de treinen gaan hier op tempo. Wat wil je nog meer? Het station in Helsinki is prachtig. Er schijnt volgens Wikipedia bij de nieuwbouw aan het begin van de 20ste eeuw zelfs een wachtkamer voor de tsaar van het keizerrijk Rusland te zijn gemaakt. Voordat die kamer echter in gebruik genomen kon worden, waren de grenzen veranderd en was de tsaar ten onder gegaan in de Russische revolutie. Finland werd onafhankelijk. Die kamer hebben we niet meer gezien. Het station heeft nog wel die grandeur. Nota bene: de Oekraïnse vlag in top.
Via mijn broer kreeg ik een artikel uit de New York Times over de grens tussen Finland en Rusland en de vraag hoe de huidige minister president van Finland, Alexander Stubb, zijn rol speelt op het terrein van de oorlog in Oekraïne. In het artikel is een foto opgenomen uit Rovaniemi.
6 mei 2025