Tag: Corona

Geplaatst op

Heb ik het of heb ik het niet?

Gisteren nog een mooie dag gehad met met wie ik ben en kleinkinderen. Naar het meisje van Vermeer en de volkstuin. Landje pik gespeeld tijdens de laatste zonnestraal van de dag. Vanochtend gewoon “gewerkt”. Dat wil zeggen foto’s van mijn telefoon opgeruimd. Dat is wel een klus, wanneer je er elke dag een paar maakt. Lunchen en naar de molen. Ik zit te eten en word duizelig. Af en toe moe deze week en een wat droge kuch. Ik heb toch geen corona?

Ik zeg de molen af. Het is windstil, maar voor een leerling als ik, valt er op z’n middag toch veel te leren. Echt, vijf minuten voor tijd afgebeld. Niet mijn ding.

Ik zat wat na te denken, wat het zou zijn? Had al een mailtje naar de huisarts gedicht. Testen? Kost niks…. Gebeld, morgen kan ik terecht. Doen dan maar.

Heb ik het? Ik voel steeds meer symptomen nu ik me eraan overgeef. Ik doe nog wel van alles, maar wel rustig aan en met tussenpozen. In quarantaine!

Maandag weten we meer….

23 oktober 2020

De Test

Ik heb er wel goed aan gedaan om me te laten testen. Ik voel me grieperig en heb weinig energie. Ik heb nog wel reuk. Ik hoest droog en heb een beetje koorts. Ik ben zo benieuwd hoe de ziekte zich ontwikkeld. Nu heb ik een gewoon griepje. Wordt het de Aboutaleb variant of de Trump variant. Moet ik ooit aan de beademing? Dat lijkt me niks. Wanneer ik de uitslag heb, wie informeer ik dan? Waar heb ik het opgelopen? Vind ik het erg om naar Duitsland te moeten, indien nodig?

En dan de test. Op een desolaat parkeerterrein van een Pathé theater aan de snelweg meld ik me. Een vriendelijke man zegt dat ik in de auto mag blijven tot hij een seintje geeft. Ik kijk even in de auto naar de kwalificatie van de F1 in Portugal. Niet lang, want ik mag naar de volgende rij, en weer naar een volgende rij en nog een keer. De teststraat is een mix van wachten tot de baas van het stembureau voorleest dat jij het bent die om 15:30 uur komt stemmen en van het wachten in de rij op Schiphol onderweg naar een ver oord. Uiteindelijk kom je bij een mevrouw die heel professioneel de test afneemt. Dat is een moment vervelend en voelt als bij de tandarts. Het is echter veel sneller voorbij. Voor je het weet ben je weer buiten en rij je op de A12 naar huis. Niet meer dan een uur onderweg uit en thuis.

Nu de uitslag. Ik ben daar toch wel gespannen over. Ik voel me gewoon grieperig en heb in mijn coronablogs geschreven: Je wilt het niet hebben. En ik weet ook wel dat het topje van de ijsberg serieuze klachten krijgt. Maar ik wil het niet. Ik heb nog zoveel te leven…

Morgen kijken op coronatest.nl met mijn DigiD.

24 oktober 2020

Ik heb het dus…

Gisterochtend de uitslag gekregen. Best wel snel vind ik. Daar ben ik niet bij mee. Zondag hadden we al een lijstje gemaakt van wat er te doen is, maar het is toch anders wanneer je weet dat je het hebt. Wat heb ik verkeerd gedaan? Dat soort vragen.

Nu in thuis isolatie. Met wie ik ben krijgt een deel van het huis en ik ook. Eerlijk verdeeld. Niet meer in hetzelfde bed. Gewoon ieder op zich. Ik hoor allemaal klachten over gezelligheid. Nou, het is ff niet gezellig.

Ik voel me redelijk, maar slaap wel veel. Met name de pijn in de longen verontrusten, maar deze is nu alweer wat minder. Misschien heb ik toch de Trump variant. Ik zit me alweer af te vragen hoe lang ik in quarantaine moet blijven. 10 dagen na de eerste klachten, begrijp ik. Dat is tot maandag 2 november.

Vanochtend werd er gebeld over het bron en contactonderzoek. Voor mij niet, want ik werk niet in het onderwijs en ik heb niet gevlogen. Dat ik een hotel ben geweest vorige week op Vlieland was van onvoldoende belang. We gingen naar Vlieland een paar dagen weg, omdat daar nauwelijks Corona is. Toch denk ik, dat ik het daar heb opgelopen.

27 oktober 2020

Geplaatst op

Grijs

De eerste coronagolf bereikte ons toen de luchten blauw waren en blauw bleven. Het was voorjaar. Gisteren werden de eerste echte maatregelen bekend gemaakt toen ik door het Deelerwoud liep en was het grijs. Heel grijs. Miezer op mijn bril. Mistig aan de einder. Geburl van edelherten op afstand, die ruzie maken over wie de baas is. Grijs.

In de week tussen 23 en 29 maart waren er 244 ziekenhuisopnamen gemeld. Vorige week waren er 152 ziekenhuisopnamen. Zou de stijging lineair zijn, dan zitten we komende week op 336 opnamen, maar we weten dat de stijging exponentieel is. Dus deze week zitten we op het niveau van 17 maart. Het is daarom goed dat er nu maatregelen genomen worden en de R beteugeld wordt.

Toch is het wel beroerd. Het is nu grijs, je kan niet echt naar buiten. Het lokt niet om op een terras te gaan zitten. Een feestje van iemand die 90 wordt kan niet doorgaan, net zo min als een feestje van iemand die 63 wordt.

We hebben een paar dagen Vlieland geboekt. Over drie weken zitten we daar. Tot nu toe is daar één geval van corona daar vastgesteld. Dus Nederland let op uw zaak . Een lockdown kunnen we ff niet gebruiken.

29 september 2020

Geplaatst op

Vakantie

Zegt de treintjes meneer tegen mij, wanneer je vakantie hebt, dan kun je toch lekker klussen aan de treinbaan. Dat klopt niet. Vakantie voor mij is, dat ik van huis weg ben naar ergens anders. Geen treintjes dus.

We zouden naar Schotland, maar we vonden de boot toch wat risicovol. 900 mensen met gemiddeld 90 contacten geeft toch 81000 recente contacten. OK, niet naar Schotland.
Dan naar Zwitserland in de auto, af en toe een tankstation in Duitsland en een mondkapje op. Stoppen ergens op 1600 meter en daar de tent opzetten. De weersverwachting was niet best, maar viel volgens de webcam, die ik zag, erg mee. We zijn niet gegaan.

Nu zitten we in Oost Groningen. Er zijn mensen, ook lezers van dit blog, die Oost Groningen geweldig vinden. Ik moet wennen. Maar ik moet zeggen: het went wel. Stilte, rust, ruimte. Zie foto. We fietsen langs mooie plekken. Het weer is goed, dus dat gaan we 10 dagen redden. Er is een Co-op, ze verkopen mijn merk, er ontbreekt mij niks.

Ik kan niet goed omschrijven wat ik mis. De uitdaging? Ik geloof het niet. Het uitzicht? Nee, ook dat niet. Het is iets van de X factor. De hoogte van de bergen, het ruig zijn van de kust op het Isle of Skye of de geur van de zee.

Morgen gaan we fietsen naar de Dollard en naar – of all places – Delfzijl en Appingedam. Het wordt een mooie dag.

Ik ruik de zee nu al.

30 juli 2020

Geplaatst op

Coronacrisis (20) – Voorlopig slot

Het begint normaal te worden, deze crisis. We gaan op naar de anderhalve meter samenleving. Het nieuwe normale leven staat voor de deur. Er lijkt enige controle, hoewel deze nog broos is.

Eigenlijk is het normale leven al begonnen. Overal hoor je lobbyclubs die aan de slag zijn voor hun eigen sector. De Formule 1 coureurs, de bestuurders van voetbalclubs, de horeca, de fysio’s en de kappers. Er ligt weer voldoende toiletpapier in de supermarkt. Het Coronabier staat weer in het schap. Noem maar op. Ik ben vandaag weer naar de molen geweest en we hebben mooi gedraaid.

We zijn ook aan het zwarte pieten. Was het nu een laboratorium in Wuhan of was het de wilde dierenmarkt? Heeft China te laat zaken gemeld, of heeft Trump te laat ingezien dat hij gezondheid voor economie moest zetten? Heeft Rutte samen met zijn ministers wel genoeg getest en voor mondkapjes gezorgd? Is er nog één Europa na de coronacrisis gezien de Nederlandse opstelling?

Om zeker te zijn dat je het niet krijgt moet je op een eiland gaan wonen. Meer dan 50% van de bevolking moet de ziekte doormaken. Van die 50% wordt maar een klein percentage echt ziek en overlijdt nog een kleiner percentage. Inmiddels wordt de behandeling verbeterd, met een dubbele dosis anti stollingsmiddelen, waardoor er minder mensen sterven. Er wordt bewuster omgegaan met IC bedden, waardoor er minder toestroom op de IC is. Dat laatste weet ik niet zeker, maar vermoed ik.

Toch herhaal ik: je wilt het niet hebben. Ik las dit over New York: The city that never sleeps became the city that couldn’t sleep.

Ik sluit dit blog. We raken aan het nieuwe normaal gewend. Vanaf hier, hoop ik, dat het beter wordt. Ook voor New York City en al die andere plaatsen die minder in het daglicht staan.

Mocht dat niet zo zijn, dan meld ik me weer.

Vanaf de stelling van Molen de Kroon, Klarendal, Arnhem

1 mei 2020

Geplaatst op

Coronacrisis (19) Waar staan we?

Flatten the curve… Vlak de grafiek af. In Nederland is dat gehaald. Maar we hebben nog geen vaccin. Trump roept de meest akelige dingen, zonder enige kennis van zaken. Zomaar drie berichten van gisteren:

In Equador liggen de lijken op straat (lees hier), in Ommen maakt de plaatselijke horeca zich op om ijsjes te verkopen (lees hier) en kinderen missen hun Opa’s en Oma’s het meest…. (kijk hier)

Deze week gefietst met het ene kleinkind. Dat wil zeggen het kleinkind zit bij de vader op de fiets en ik fietst er voor en achteraan, zit een beetje te geinen en we eten een ijsje bij snackshop Heino, wat meer`zegt over de naam van de eigenaar dan de plaats van de snackbar. Met de andere twee kleinkinderen eet ik eens in de week een ijsje, gekocht bij de Shell. De Shell moet ook wat verdienen in deze Corona tijd. De Shell wordt dubbel gepakt: en door de Russen en de Saoudi’s vanwege een olie gevecht en vanwege de lagere consumptie door Corona. Het wordt tijd voor wat belastingvoordeel voor deze armlastige club.

Net niet in Duitsland…

Ik zelf heb een beetje dezelfde dilemma’s als onze minister president. Ik vind dat Rutte het goed doet. Misschien moet hij in Europa wat coulanter zijn, maar in Nederland geeft hij de goede boodschap. Loslaten kan leiden tot nieuwe rampen. Je krijgt spijt wanneer je niet de goede dingen hebt gedaan. Ik zit een beetje met de molen. Alle molens draaien, maar ik ga niet. Volgende week denk ik dat ik weer begin. Helemaal voorkomen dat ik het krijg kan toch niet.

Maar je wilt het niet krijgen…..

Hier de Torenmolen in Zevenaar op 17 april 2020.

24 april 2020

Geplaatst op

Coronacrisis (18) – Angst

Ik ben niet bang. Maar ik voel dat de samenleving om me heen bang begint te worden. Soms schichtig. Soms gelaten. Contact vermijdend. Dat laatste is natuurlijk goed. Woensdag merkte ik het voor het eerst. Ik was zoals gebruikelijk in de supermarkt aan het hamsteren voor een week. Sinds korte tijd is er iemand die iedereen aankijkt wanneer je binnenkomt. Bij wie je een karretje kunt meenemen. Passeer je iemand in de winkel dan zie je die persoon schuin naar beneden wegkijken.

Sinds woensdag valt het me vaker op. De tijd van gewenning is voorbij. De tijd van afbouwen nog niet gekomen. We zijn over de top heen, maar nog lang niet “back to normal”. Dat kan nog wel tot 2025 duren wanneer er geen vaccin wordt gevonden. Langzaam komen ook de verhalen door van mensen die ziek zijn geweest, van de nare, eenzame dood die Corona tot gevolg kan hebben. Eerder schreef ik al: je wilt het niet hebben.

Toch gaat 60% van iedereen de ziekte doormaken. Nu is dat nog maar drie procent. We proberen de verspreiding wel tegen te gaan, maar nieuwe haarden zullen ontstaan. De komende jaren zal dan weer hier, dan weer daar Corona invloed hebben op ons dagelijks leven. Onze kinds kinderen zullen het over 75 jaar nog hebben over de periode dat ze niet naar school mochten. Jongeren die midden in de pubertijd zitten zullen onthouden dat ze overal waar ze proberen elkaar te zien, achtervolgd werden. Ik steun de oproep van de burgemeester van Nijmegen als voorzitter van de veiligheidsregio’s dat jongeren meer ruimte moeten krijgen. Je kunt pubers niet te lang vastbinden.

Komende dinsdag zullen we horen welke maatregelen worden afgevlakt. Ben benieuwd. Het blijft mooi weer. Kijk ook naar dit prachtige filmpje op NOS.nl!!

Zijpendaal

19 april 2020

Geplaatst op

Coronacrisis (17) – Globalisering

Ooit heb ik een scriptie geschreven over het boekje “Hou het klein” van Ernst Friedrich Schumacher. In de jaren zeventig, in de tijd van de club van Rome en de koude oorlog, de protesten tegen kernenergie en kernwapens, deed Schumacher een pleidooi om de economie kleinschalig te organiseren. Ik kon me daar zeer in vinden. Ik werd een soort supporter van deze nieuwe levensstijl, hoewel ik me daar nooit echt aan heb overgegeven. Ik bleef de handige en mooie dingen, die de moderne economie voor ons produceert, gebruiken. Ik vond dat je als mens een keuze had om nieuwe technologie positief te gebruiken. Het ging erom wat je ermee deed. Dat vind ik nog steeds.

Het kleinschalig produceren is voor mij een hobby. Zo wil ik mijn eigen brood maken van zelf gemalen graan dat ik weer verbouw op een gehuurd stukje grond in de buurt. En het stoken van hout (mag ook al niet meer vanwege de stikstof effecten) en het zelfvoorzienend zijn als het gaat om warm water vind ik leuk. Dat mijn elektrische fiets opgeladen wordt met zonne-energie, daar wil ik wel geld aan uitgeven. Het is alleen niet economisch verantwoord.

Rob de Wijk beschreef in Trouw welke effecten de globalisering heeft op Corona. Lees hier zijn verhaal. Ik vind zijn analyse zeer verhelderd en heb er eigenlijk niets aan toe te voegen.

Alleen dit: mijn gedachten van veertig jaar geleden zijn volledig achterhaald. Het was een romantische mythe. Het is niet anders.

Omslag van het boek van Schumacher

18 april 2020

Geplaatst op

Coronacrisis (16) – Pensioen

Een jaar geleden was de lucht ook stralend blauw. Mijn laatste werkdag en de borrel bij café Nescio. Wat een heerlijk jaar… Nieuwe treintafel gebouwd, naar Nepal geweest, kinderen onder de pannen, hartbreak hotel closed en iedereen dichtbij groeide op zijn manier door. Hoe het mij vergaan is kun je lezen op deze site. Beter kan niet!

Van Corona hadden we tot een paar maanden geleden nog nooit gehoord. Jaap van Dissel meldt op het moment dat ik dit tik, aan de Tweede Kamer dat we half mei een aantal zaken beter onder controle hebben, zoals de ziekenhuisopnames en de opnames op de IC bedden. Het lijkt dus mee te vallen. Misschien. Ik heb last van wisselende beelden.

Gisteren las ik een studie waarin verschillende scenario’s onderzocht zijn. Onder andere een scenario, waarbij we vooralsnog geen vaccin vinden. Dat kan betekenen dat we tot 2025 last hebben van Corona. Ik kan me niet voorstellen dat we dit jaar nog een Tour de France rijden of een ronde van Vlaanderen. Ook niet dat we de beker finale spelen met 50.000 man op de tribune. Volgens Rutte moeten we leren omgaan met de anderhalve meter economie. Maloot (zo komt hij op mij over) Wiebes vraagt elke sector een plan te maken voor een opstartfase. Ik vind dat een goede vraag. In het onderwijs wordt er driftig over nagedacht: Bijvoorbeeld scholen beginnen met alleen de hoogste jaren en de eindexamenklassen. Tot op dit moment durft alleen de burgemeester van Eindhoven de KNVB te weerspreken.

Ik denk aan de volgende maatregelen.

  • Eén richting verkeer in de winkels (zien we nu al).
  • Twee derde van de stoeltjes in de stadions, de theaters en bioscopen eruit.
  • In cafe’s niet meer staan. Alleen aan grote stamtafels met anderhalve meter afstand ertussen.
  • Niet meer vliegen intercontinentaal. Alleen het hoogst noodzakelijke.
  • Niet meer op vakantie naar Tenerife.
  • Doorpakken met een meer duurzame economie.
  • Elke minister, elk ministerie, alle overheidsorganen van EU tot aan gemeentes gaan geld uitgeven dat ze slechts ten dele hebben. Dus gaan ze lenen of geld bij drukken. Gevolg:
    • Hogere rente
    • Hogere hypotheekkosten
    • Lagere prijzen voor huizen
    • Goedkoper huren

En last but not least: Betere pensioenen. Immers de rente stijgt en de rente over rente neemt toe.

Vanmiddag stukkie gefietst. Zie foto.

16 april 2020

Geplaatst op

Coronacrisis (15) – Tijd en rust

Het gaat nog lang duren, denk ik. In Wuhan zijn ze rustig aan het opstarten. In New York is de piek nog niet bereikt. En in Moskou leven ze vandaag nog in een soort ontkenningsfase. Deze fase is heel gevaarlijk, want er kunnen nieuwe besmettingshaarden ontstaan.

Bij ons is het een surrealistische tweede paasdag. Normaal zou Burgers’ Zoo vol zijn. Nu zijn de bouwmarkten vol. Ik ga er morgen maar heen, want het is me daar nu te druk. We liepen net een eindje door de buurt. Niemand op straat. Iedereen binnen op een vrije dag. Zo meteen gaan we de voortuin doen, waar de appelboom in bloei staat. Het is 10 graden koeler dan gisteren, maar de lucht blijft blauw.

Het is alsof de mensen die ik zie, meer tijd en rust hebben. Je hoeft niet zoveel en je kan niet zoveel. Beetje bingen en zo… Voor mij een nieuw woord, dat ik gisteren voor het eerst hoorde. Wij kijken “De 12 van Schouwendam“. Gratis van de airmiles zonder reclame op Videoland. Beetje de treintafel verder ontwikkelen. Af en toe een stukkie tikken. Naar de tuin om water te geven. Het is echt gortdroog. We rommelen wat voort. Als je niks hebt is het raar. Een soort kernramp, maar dan anders. Ik heb de vergelijking met Tsjernobyl al eens eerder gemaakt. Toen mochten we geen spinazie uit eigen tuin eten.

Maar je wilt het niet krijgen, Corona. De mensen die er van genezen zijn, zonder IC, zijn stuk voor stuk emotioneel, zoals Boris Johnsen, de premier van Engeland. Zij die genezen zijn en van de IC komen hebben een lange revalidatiegang te maken. Ze moeten herstellen van de intensieve beademing. Dat worden nog wachtrijen in de revalidatiecentra. Zij die overleden zijn, laten diepe sporen na bij mensen die geen afscheid hebben kunnen nemen. Je wilt het niet krijgen.

Ben ik dan pessimistisch? Nee. Ik zie ontzettend veel veerkracht bij de mensen. Ze willen dit overleven en ik ook. Economisch gezien, is er na een dergelijke crisis weer een opleving. We zullen de samenleving anders gaan inrichten. Niet meer voor kleine vergaderingen naar de andere kant van de wereld. Er zullen meer congressen online worden georganiseerd. We gaan dichterbij op vakantie. We gaan minder contant betalen. De digitale wereld zal groeien als kool. En ook dat zal tot nieuwe gevaren leiden. Dat zagen we laatst toen Citrix de boel niet onder controle kon krijgen. Hele ziekenhuizen lagen plat. Een grote storing op het internet kunnen we er nu niet zomaar bij hebben.

Echt, ik ben niet pessimistisch. Ik ga mijn gras onder de appelboom maaien. Tien vierkante meter. Zo weinig dat ik het haast kan knippen.

13 april 2020

Geplaatst op

Coronacrisis (13) – Blauw

De Nelson Mandelabrug in Arnhem is behangen met een een kunstwerk. Een restant van de Sonsbeek tentoonstelling uit 1993*). Het is een reeks van woorden onder andere met de woorden “Blauwe Lucht”. Ik zal me deze crisis herinneren als een crisis waarin de lucht bijna de gehele tijd blauw was. Vorige week de hele week die heldere noorden wind, met ’s nachts nachtvorst en overdag een schrale wind. Deze week is het echt lente. Het is heerlijk om te fietsen en te wandelen. Niet dichterbij elkaar dan anderhalve meter, maar dat kan heel goed, denk ik.

Een ander blauw kunstwerk is de “Blauwe golven”. Politiek is het in discussie, want het lijkt een kale stenen vlakte waar auto’s onder een brug staan geparkeerd . Mijn partij heeft hier een prisoners dilemma. Veel kunstminnende mensen willen dat de golven blijven bestaan. Er is zelfs een heuse website waar ik onderstaande foto’s van heb gejat.

Blauwe golven. De laatste twee woorden op de brug zijn “Blauwe lucht”. De torens bij het station ontworpen door architect Ben van Berkel zijn ook groen en blauw: groen van de parken in Arnhem en blauw van de rivier,

De meer “milieu-freakerige” types, waar ik bij tijd en wijle zelf ook toe behoor, willen er een groene zone van maken. In dit geval ben ik het niet met hen eens. Arnhem heeft voldoende groen in de stad op allerlei plekken. We moeten de golven schoon houden en de fontein weer laten stromen. Een groen randje is leuk.

Iemand dichtbij zou nu tegen mij zeggen dat dit echt een eerste wereld probleem is. En dat is ook zo. Wanneer je in een rondje fietst en je ziet dit, dan zijn je gedachten wel gereset.

*) De tentoonstelling Sonsbeek 2020 is uitgesteld als gevolg van de Coronacrisis…

8 april 2020