Om de zoveel jaar is in Arnhem de internationale tentoonstelling Sonsbeek met moderne kunst. Hier een impressie van deze tentoonstelling in 2021, waar kunst onderdeel is van een prachtige omgeving. Voor meer informatie ga naar de site.
22 augustus 2021
Vandaag is het klimaatrapport van het IPCC verschenen. Een belangwekkend en gezaghebbend rapport over de stand van het klimaat. Op Twitter wijdde Gerrit Hiemstra aandacht aan de belangrijkste conclusies en Mathijs Bouman gaf inzicht in de plaats van Nederland in de internationale context.
Premier Rutte reageerde op de radio door te zeggen dat het huidige kabinet al veel doet en ook het toekomstige kabinet dit zal gaan doen. En ook onze staatssecretaris voor het klimaat, die in 2019 nog sprak over klimaatdrammers, vindt dat eerst de rest van Europa Nederland moet volgen. Zo lezen we op de site van de Telegraaf, vandaag.
Ik at vandaag sperziebonen en aardappels uit eigen moestuin en een slavink van de keurslager. Ik ben geen vegetariër. Eigenlijk mag ik dan niks over het milieu zeggen. Ik ben ook een notoire overtreder van de 100 km/uur grens op de vierbaansweg. Het is verschrikkelijk. Ik heb jaren gewerkt en nu ik net met pensioen ben, wil ik eigenlijk ook eens naar een Grieks eiland, wanneer de branden geblust zijn, of naar het Plein van de hemelse vrede in Peking. Daar kan ik dan misschien nog met de trein komen. Maar niet op Tilos, dat Griekse eiland. En als ik mijn kleinkind morgen wil ophalen, neem ik toch echt de auto in plaats van de trein in de richting van de Achterhoek. “Verbeter de wereld begin bij jezelf”, was vroeger het credo. Op mijn 38ste haalde ik pas mijn rijbewijs en ik liet me altijd door familie met de auto naar de trein brengen, wanneer ik met vrouw en drie kinderen weer op pad ging. Later heb ik een tijd gehad dat ik zei: Ik heb al zoveel voor het milieu gedaan, nu ga ik met de auto.
En dan verschijnt vandaag het IPCC rapport. Stil is het op het kantoor bij Maxime Verhagen (CDA) van Bouwend Nederland en op het kantoor van Elisabeth Post (VVD), “onafhankelijk” voorzitter van Transport en Logistiek Nederland. Wanneer je bij de kapper zit en je wordt geschoren moet je stil zitten. Zij worden wakker wanneer er maatregelen komen die leiden tot verandering in de economie. De lobby wordt voorbereid op de nieuwe kabinetsformatie om het beleid zodanig bij te sturen dat de leden van hun organisaties er zo min mogelijk last van hebben.
Ik heb vanavond nog even een stukje terug gekeken van zomergast Roxane van Iperen. Zij laat een mooi filmpje zien hoe het werkt in de lobby van de voedselketen en de hoogte van de suikers. Van het aanpakken van de structuur naar het aanpassen van individueel gedrag. De lobby bewerkstelligt dat de doelstellingen van de grote bedrijven, winst maken, in stand blijft en de mensen kiezen voor een ongezonde leefstijl. De mensen krijgen de schuld. Zij zegt: Natuurlijk moet je doen als individu, wat goed is voor je gezondheid (en het milieu, GH), maar we moeten onze pijlen richten op de structuren die de ellende in stand houden. Die lobby’s, die niet willen veranderen.
De eerste reactie van onze minister-president is niet hoopgevend. Het huidige kabinet doet al zoveel: Lelystad open maken, de KLM met miljarden steunen, Amelisweerd verbreden etc. De lobby gaat de komende tijd aan het werk en gaat de vertragingsmodus ten aanzien van het milieu versterken.
Het wordt tijd voor nieuwe verkiezingen… Of toch niet Frans Weisglas?
9 augustus 2021
5 augustus 2021
Ooit ben ik met wie ik ben naar Rhodos geweest in mei. Toen we terugvlogen naar Nederland, vlogen we over een klein eiland. Het vliegtuig was nog laag, kwam net van de startbaan los en ik zag het eiland in zijn geheel vanaf, zeg, vijfhonderd meter hoogte. Ik dacht: Daar wil ik een keer heen.
Terug in Nederland ben ik van alles op gaan zoeken over het eiland. Het is klein, met twee dorpen en twee echte stranden. Er zijn veel meer kleine strandjes in baaien, die vrijwel onbereikbaar zijn. Er is een webcam, maar die doet het bijna nooit en er is weleens een pandje te koop, maar dat is te duur.
Toen ik nog werkte heb ik vaak gedacht, daar ga ik heen wanneer ik met pensioen ga. Een soort afkikken van werk en alle dagen vis eten met Griekse salade. De ochtend beginnen met zwemmen in zee, niets is lekkerder, en de avond eindigen met een biertje dromerig vooruit kijken over het water. Het is er nog niet van gekomen. Met wie ik ben denkt dat ik geen drie weken of een maand stil kan zitten. Dat er niks te doen is, wat ik leuk zou vinden.
We hebben net een week in de Alpen gewandeld en nu zitten we een eindje verderop aan de Middellandse Zee. Oh, wat een drukte. We zijn er net 24 uur en ik wil nu al naar Tilos. Ik moet daar een keer naartoe. Kijken hoe het gaat om bruin gebakken terug te keren naar Nederland en dat de mensen vragen: Waar kom jij vandaan?
De komende dagen gaan we een parasol huren om lekker te kunnen zwemmen in zee. Dat gaat gebeuren en is eigenlijk ook best leuk. Het is lekker standaard en niet custommade. En allemaal Italiaanse scootertjes op de parkeerplaats bij het strand. Dat heeft ook wel wat. Nog geen sardientjes gehad. Dat komt nog wel…
25 juli 2021
De hele dag heb ik het nummer van Paul McCarthy Michel, ma belle!! In mijn hoofd. Het slaat natuurlijk nergens op. We, met wie ik ben is mee, lopen met uitzicht op het Mischabel massief met de op een na hoogste berg van Europa. De Dom. Hij is net in de wolken. Vlak daarnaast de Taschhorn. Deze is maar 45 meter lager, 4490 meter. Het is een geweldig uitzicht. We hebben geluk. Nog net voor de extra maatregelen in Duitsland zijn we op vakantie gegaan naar het Saasdal, aan de voet van het Mischabel massief.
Een paar jaar geleden was ik hier en daarvoor ben ik een paar keer aan de andere kant geweest. In Zermatt. Een mondaine plaats waar ooit Heather Nova ‘Like a hurricane ‘ van Neil Young speelde. De MP3 heb ik ergens. Wij stonden daar op de plaatselijke camping, door onze kinderen ‘het weiland’ genoemd. We waren daar veertien dagen en kregen korting, omdat niemand daar zo lang bleef. Het was een camping met veel bergbeklimmers. Ik herinner me dat er ook een stel naar de Dom ging. Twee dagen later kwamen ze helemaal kapot terug. Wat een uitputtingsslag. Op die berg keken we vandaag.
Op de wandelkaart met de naam Mischabel heb ik tientallen wandelingen ingetekend.
Het zijn stuk voor stuk wandelingen met uitzicht op voor mij onbereikbare plaatsen. Mooier wordt het niet.
18 juli 2021
Vrijdagavond aten we heilbot met aardappels en tuinbonen uit eigen tuin, met tomaatjes en spekjes van de Jumbo. Als toetje Optimel Yoghurt (0%) aangevuld met rode bessen uit de voortuin en een aardbei uit de achtertuin. Werkelijk waar, daar kan geen restaurant tegen op. De tuinbonen waren door met wie ik ben klaargemaakt met kleine tomaatjes, spekjes, blauwe kaas en boter. Die engel op je tong…. Waanzinnig!! En dan nog die heerlijke aardappels en het stukje vis, waar je u tegen zegt.
Gisteren gewandeld in het groene hart en de molenviergang van Aarlanderveen bekeken. Op weg naar huis ergens een heerlijke kop verse tomatensoep gegeten. Ik mocht kiezen tussen heldere tomatensoep of gebonden. Ik koos heldere en die was echt heerlijk. Goed gemaakt.
Terug uit Aarlanderveen was er een maaltijdsalade met ijsbersla, dille, bieslook en lente-ui, gekweekt in Schaarsbergen op door onszelf gehuurde grond. Van onze eigen slager een sjasliek gebakken in de koekenpan. Zomers lekker. Kon niet beter.
En vandaag was het weer raak. Eerst kreeg ik vanmiddag onder de tour venkelsoep met lente-ui. Niet te versmaden. Daarna opnieuw nieuwe aardappelen van eigen bodem met worteltjes en doperwten vanaf dezelfde grond. Een ouderwetse Hollandse gehaktbal, gekruid door iemand die ik al even ken. Het was weer geweldig.
En dan te bedenken dat er weer tuinbonen en een een spitskool in de koelkast liggen voor de komende dagen.
Het leven is goed en het eten nog gezond ook!!
4 juli 2021.
In de nabeschouwing gisteravond zag ik de rode kaarten van Nederland tegen Tsjechië op een rij. Dat was natuurlijk vanwege de rode kaart die Matthijs de Ligt kreeg in de wedstrijd van gisteren op het uitgestelde EK 2020. Wanneer je geel en rood door elkaar doet, krijg je oranje. De Ligt staat niet goed opgesteld, merkt dat en zet aan. Hij glijdt uit en de bal komt onder hem door. Laat hij de bal lopen, dan is de Tsjechische speler door en heeft een scoringskans. Hij kan nog altijd missen of stuiten op Stekelenburg. Echter, hij beroert de bal lichtjes met zijn hand zodat deze de andere kant op gaat. De scheids denkt dat de bal per ongeluk tegen zijn hand aankomt en geeft hem geel. Het levert de Tsjechen een mooie vrije trap op, net buiten de zestien. Maar het alziend oog, de Var, ziet de subtiele beweging van De Ligt en roept de scheids op om van geel rood te maken. Het is dus eigenlijk een soort oranje kaart. Je kunt er niks aan doen. Ook niet door je schuldbewust te tonen. De Ligt is een goede jongen in de problemen gebracht door zijn coach en zijn teamgenoten.
Never change a winning team. Je moet in de flow blijven. Experimenteren doe je maar in de voorbereiding.
Waarom moest Malen spelen in de derde groepswedstrijd? Omdat Depay en Wijnaldum dat wilden en dat voor de camera meldden. De coach gaat er in mee. Dom dom dom. Je moet het spelende team vertrouwen geven. Zeker wanneer het net een beetje goed gaat. Weghorst vond net zijn plaats en wordt alweer aan de kant gezet.
Een woensdag vrijgeven, vlak voor de belangrijkste wedstrijd. Rinus Michels liet in 74 de dames, al dan niet van de spelers, komen. Maar je blijft bij elkaar als team, ook al gaan ze via het raam ff de straat op. Kaarten, kaarten en nog eens kaarten. Daar leer je veel van elkaar en soms ook nog een beetje vertrouwen.
De dag voor de wedstrijd vliegen van 18 naar 35 graden. Daar moet het lichaam aan wennen. Het weer was echt anders De spelers waren loom en het was warm en vochtig. Je moet dus niet vlak voor de wedstrijd gaan vliegen. Je moet zodra je weet waar je speelt een hotel hebben in de buurt van waar je speelt en er naar toe. Je went aan de omstandigheden. Ik hoorde Wijnaldum klagen, dat hij niet verder kon. Een off day. De statistieken bewijzen dat vast: het aantal gelopen kilometers, het aantal foute passes, het aantal schoten op doel. Allemaal indicaties voor een off day. Met dank aan de bondscoach en zijn organisatie.
Voor Frank de Boer geen oranje kaart, maar een donkerrode. Zo’n kaart die Neeskens kreeg tegen Tsjechië in 1976, geloof ik. Een Tsjechische speler heeft de bal in de hoek bij de cornervlag en hij schiet niet erg op. Het duurt Neeskens te lang, de verlenging is aanstaande, en hij komt vanaf het centrum aansnellen en zorgt dat de speler met een onvervalste schaar zo met z’n snufferd in het gras duikelt en met de voeten door de lucht. Donkerrood. Willem van Hanegem is zo boos op de scheids dat hij bij de start van de verlenging verhaal gaat halen bij de scheids en niet wil aftrappen. Ook rood. 11 tegen 9. De Tsjechen winnen.
Deze krijgers maakten de meest verschrikkelijke overtredingen, maar ze gingen voor elkaar door het vuur. Van enig vuur heb ik gisteravond niets gezien.
Het wordt tijd dat ik bondscoach word.
28 juni 2021
Dit weer vind ik heerlijk. Zonovergoten, niet te warm, fris in de ochtend en avond. Ik geniet er ontzettend van. Vanochtend zat ik heerlijk achter in de tuin over het weer te lezen in het kader van mijn opleiding tot molenaar. Vandaag is het ook nog weer, waarbij de molen mooi rustig draait. Geen vuiltje aan de lucht en nog een beetje wind ook. Mooier wordt het niet.
En toch voel ik me schuldig: het is maandagochtend en heel Nederland is aan het werk. Mensen gaan in de nachtdienst, mensen zitten in de trein en auto of op kantoor. En ik? Ik geniet van het leven. Naast mij spelen de buren verstoppertje met hun hond en aan de andere kant wordt piano gespeeld. Ik lees de ingezonden brief in Trouw van de zonen van Jaap van Delden. Ik heb veel respect voor de mensen in de ziekenhuizen als Rijnstate, Bernhoven en het Elisabeth tweesteden ziekenhuis, waar ze knetterhard hebben gewerkt het afgelopen jaar. En ook bij de GGD´en waar ze testen en vaccineren. Zo’n brief is mooi. Jaap is blijkbaar ook een Trouw lezer en (dus) mogelijk ook een calvinist. Ik ken hem verder niet.
Wat kenmerkt een calvinist? Wikipedia geeft aan dat in het spraakgebruik met calvinisme een verzameling eigenschappen wordt bedoeld die typisch Nederlands zouden zijn, daaronder ingetogen gedrag, ingetogen in het uiten van emoties, niet te koop lopen met je successen, kapitaal hebben of bezittingen en daar weinig waarde aan hechten, starheid in principes, arbeidsethos en waarden als soberheid, zuinigheid en lijdzaamheid.
Ik herken me in een deel van die eigenschappen, met name waar het gaat om het arbeidsethos. Daar komt ook mijn schuldgevoel vandaan. Bij ons thuis was werk het leven. Alles stond in dienst van het werk. Zelfs de momenten dat je rust nam stond die rust in dienst van het werk. Niet om er rijk van te worden, maar om je gezin te onderhouden. Niet zoals Sywert van Lienden, maar als Jaap van Delden. Knetterhard doorwerken en zorgen dat het land gevaccineerd wordt. Ging mijn vader vanuit Ommen naar Zuid-Limburg op vakantie, dan keek hij, als bakker, in alle etalages van bakkerijen wat er aan patisserie lag. In Arnhem zette hij zijn auto stil bij Musis Sacrum om even bij bakker Petri in de Steenstraat op werkbezoek te gaan.
Wikipedia vervolgt: Hoewel Calvijn pleitte voor ‘maathouden’, had Calvijn wel degelijk oog voor vermaak en plezier. Ook schrijft Calvijn over ‘de wijn die het hart verheugt’ als een weldaad van God. Gelukkig doet onze druif het goed en mogelijk kunnen we in het najaar weer wijn maken.
Ook de tarwe in de tuin doet het goed. Ik denk dat we dit jaar voor het eerst een broodje van eigen bodem gaan maken.
Want als echte calvinist, geniet ik er niet alleen van. Ik moet er ook wat mee doen.
14 juni 2021
Vannacht 20 mm regen bij ons achter in de regenmeter. De dag ervoor ook al zoveel. De afvoer van de dakgoot kan het niet meer aan. Deze week fietste ik met 25 graden en zon een eind langs de dijk bij Zevenaar. Ik moest wachten op de APK en de beurt voor de auto. Wat een verschil. Het weer is apart dit jaar. Veel regen, het is koud geweest, maar er waren ook warme dagen. Het grondwaterpeil in de Achterhoek is weer op orde. Gelukkig.
Vandaag in Trouw het verhaal gelezen van de moeder en de zus van Micheal P., de man die Anne Faber op een vreselijke manier heeft vermoord in 2017. Het meisje dat dagen werd vermist. Iedereen is slachtoffer van deze dader. Anne in de eerste plaats, haar ouders en broers en zussen maar ook de moeder en de zus van de dader. Ik vond het een aangrijpend verhaal van mensen die niets gedaan hebben, maar wiens leven verwoest is door een familielid die nu in de gevangenis zit en ter beschikking is gesteld van de regering. Net geen levenslang. Het artikel in Trouw bracht voor mij een nieuwe groep slachtoffers aan het licht: de familie van de dader. Ik heb de neiging hen niet te geloven, maar ik doe het wel. Het is een eerlijk verhaal in Trouw. Indrukwekkend vond ik dat ze niet door onderzoekende instanties als de Onderzoeksraad voor de veiligheid zijn gehoord. Zij zijn bij uitstek ervaringsdeskundige. Hoe kun je zo’n ramp voorkomen? Ook indrukwekkend hoe ze in hun leven dagelijks worden geconfronteerd met wat hun zoon en broer heeft gedaan. Nog indrukwekkender vond ik dat ze contact met hem blijven onderhouden. Het doet me denken aan de gebroeders Anker, die als advocaat vaak zaken daden deden voor levenslang gestraften. Mensen blijven mensen, hoe verschrikkelijk ze soms ook zijn.
Van een heel andere orde tijdens deze wisseling van de seizoenen is de onrust over de deal van Sywert van der Lienden met het ministerie van VWS over de mondkapjes van vorig jaar april. Heel hartelijk heb ik gelachen om het vliegtuigje op de dag van het debat in de Tweede Kamer over de mondkapjes met de sleep: €9.000.000: Bedankt, Sywert. Morgen zit hij in Buitenhof. Hij kan twee dingen doen: Hij kan zich verdedigen en toegeven dat hij een foute inschatting heeft gemaakt en daarvoor zijn verontschuldigingen aanbieden. Hij kan ook zeggen dat hij oerstom is geweest, zijn excuses grootmoedig aanbieden, zich terugtrekken uit het publieke leven en het geld terugbetalen aan het ministerie. Ik hoop op het laatste. Ik vrees het eerste. We gaan het zien.
Ook vandaag hadden we klusdag van de tuin. Twee keer per jaar de centrale rommel opruimen, een beetje clubgevoel creëren en lekker bezig zijn in de buitenlucht. We doen onze gereedschapskist open en zien dat een solitaire wesp is bezig geweest een nest te maken (zie foto boven). Hij heeft een prachtige villa voor zichzelf gemaakt. Een prachtig stukje natuur. Ik heb hem wel verwijderd, want ik heb geen zin om door hem/haar gestoken te worden.
Verder zag ik deze week achter ons huis de eerste aardbeien gevormd uit de bloemen, een gigantische hoeveelheid druiven aan onze druivenboom en in de tuin de tarwe die vrucht heeft gevormd. Prachtig.
Muziek tijdens het schrijven: van The Cranberries het album No need to argue met onder andere Dreaming my dream. Zo zonde dat de zangeres Dolores O’Riordan een paar jaar geleden is overleden.
5 juni 2021
Zoals een tag op de muur door een graffiti painter vond je overal op de bushokjes, transformatorhuisjes en schoolbanken in Drenthe en Overijssel de tekens C+B. Eind jaren zestig, begin jaren zeventig. Zelf heb ik me ook bezondigd aan het krassen op plekken waar anderen dat niet OK vonden. In mijn agenda van de derde van de Mavo stond C+B honderd keer. En toen kwam het afscheidsconcert.
Wij waren thuis niet van de VARA maar van de NCRV. Maar het afscheidsconcert was bij de VARA en de LP werd door hen uitgebracht. Mijn vader wilde het geld eigenlijk niet naar de VARA overmaken. Maar hij wist ook, dat hij mij er een plezier mee deed en dat vond hij het belangrijkste. Honderdduizend keer heb ik het mono album gedraaid met Eelco Gelling op gitaar en Herman Brood op de piano. Het Oooh Jah aan het eind van ‘Hobo bleus’ weet ik perfect te timen, het intro van ‘Distant Smile’ met Eelco Gelling is het mooiste intro ooit en de zin “One misty morning, i’m gonna write your name in the sky…” is niet geëvenaard.
Het gekke is dat de opnames van het concert niet meer bestaan. Ze zijn gewist, terwijl het muziekhistorie is. Er is zelfs een speciale bijlage van Muziekkrant Oor gemaakt. Die heb ik jarenlang bewaard, maar ik ben hem kwijt. Wanneer ik volgend jaar mijn treinbaan ga uitbreiden, met transformatorhuisje, hoop ik in de krochten van het huis waar ik woon, deze bijlage terug te vinden.
In 2000 was er een soort reünie van C+B gemaakt in Grolloo. Het album (de CD) heb ik twee keer gekocht. Ergens in een of andere CD speler moet nog een exemplaar zitten. Het hoesje had ik nog wel, maar de CD niet meer. Nergens te vinden, net als die bijlage van OOR. Gelukkig kon ik de CD nog een keer kopen. Machtig mooi hoe deze CD het legaat van Harrie Muskee en Eelco Gelling weergeeft. Tineke Schoenmaker van Barrelhouse zingt in ‘Sombody will know someday’ over die mistige morgen. Bennie Jolink, Barry Hay en Huub van der Lubbe doen mee en niet te vergeten neef Daniël Lohues.
Gisteravond kwam ik de liveregistratie van het concert bij de presentatie van dit album tegen in Paradiso op Youtube (kijk hier). Prachtig. De muziek, de zaal en de band (Hans La Faille (drums), Helmig van der Vegt(toetsen), Erwin Java (gitaar) en ‘all the way from Nijverdal’ Herman Deinum op bas.) Maar bovenal Harry Muskee zelf. Hij staat voor de band en kijkt hoe anderen zijn muziek spelen. Ik wist niet dat het bestond, maar het is uniek materiaal en dat zomaar in de vrije ruimte. Je moet alleen even door de reclame van YouTube bijten.
Ergens in september reis ik samen met met wie ik ben af naar Assen, naar de musical “Muskee, So many roads…” Dat wordt een mooie avond. Dat weet ik zeker.
29 mei 2021
