We zijn nog geen maand later en het ziet er allemaal al heel anders uit. De aardappels zijn boven de grond en de tarwe hebben we omheind tegen vraat. Vorig jaar is alle tarwe opgegeten en dat willen we dit jaar voorkomen. In het midden is bieslook in bloei zichtbaar. In de kas groeien paprika’s en tomaten. We hebben al diverse keren sla gegeten en een keer andijvie. Kruiden als oregano, citroen en bieslook doen het goed. De asperges op de voorgrond van de linker foto zijn heerlijk. Op de rechter foto zie vooraan doperwten groeien tegen de wilgentenen aan. Daarnaast komt de oost-Indische kers omhoog. Naar achteren eerst uien en knoflook, dan een bed met winterpeen en prei(waarschijnlijk mislukt ) . Verder naar achteren aardbeien, waar we al lekker van eten en diverse groenten, als tuinbonen, venkel, bieten en diverse koolsoorten.
Als je begint, weet je eigenlijk nog niet waar je mee begint. Je hebt een ovaaltje en dan een L. Dan komt er een brug overheen. Je begint met wissels en seinen. Je gaat van analoog naar digitaal. In mijn geval hebben de Fleischmann rails twintig jaar op zolder gelegen en mijn treintjes ook. Het viel mij reuze mee om de boel na al die jaren weer aan de praat te krijgen. Er was niet veel verval. Na één winter, had ik behoefte aan vernieuwing. Ik had me al wat verdiept in digitaal en een begroting gemaakt. Bij het digitaal maken moet je namen geven. Daaruit ontstond mijn thema: De rit van mijn geboorteplaats, naar mijn woonplaats. Niet alles hoeft precies te zijn. Zo is de rit van Arnhem naar Zwolle rechtsom mijn zogenaamde IJsselroute en de rit van Arnhem naar Zwollen linksom de Veluweroute. Die laatste route over Heerde, Apeldoorn en Dieren bestaat al lang niet meer. Het stukje van Zwolle naar Ommen heet de Vechtdalroute.
Ik heb er acht treinen op rijden die volgens dienstregeling rijden of vrij kunnen rijden. Je moet wel goed opletten, anders gaat dan het één en vervolgens het ander fout. Soms zit ik gewoon met de handen over elkaar omdat de boel automatisch rijdt. Het komt nog een keer zover, dat de livestream van de trein op één van deze pagina’s te bewonderen is. Railaway van Gert Hengelaar….. We gaan het zien! Hieronder een afbeelding van de baan uit het programma iTrain.
Treinbaan eerste versie
Inmiddels heb ik de baan verhuisd van het kleine slaapkamertje op de verdieping naar een kamer op de zolder met een dakkapel. De ruimte is van drie vierkante meter naar zes vierkante meter gegaan. De capaciteit en de mogelijkheden zijn enorm toegenomen. Er zijn drie niveau’s. De remise is onder Ommen. De uithoek, zoals het rangeercomplex heet bij station Arnhem is boven station Arnhem. De volgende opdracht is om het mooie station Arnhem van Ben van Berkel na te bouwen. Met name de wokkel is een uitdaging. Op dit moment heb ik diverse foto’s van het station Arnhem Centraal als decoratie in gebruik.
Treinbaan versie twee
Slingerend door de treinbaan heb ik inmiddels een baan voor auto’s gemaakt met het Faller Car System. Op de baan rijdt nu nog één vrachtautootje met een DCC decoder, die via infrarood bestuurd wordt. Zie hier voor meer technische informatie. Binnenkort komt daar een bus bij. Mijn oude trolley van Brawa rijdt ook over de autobaan. De auto’s worden ook vanuit iTrain bestuurd.
Autobaan
22 november 2020 / 31 mei 2019 / 10 maart 2019
(De foto bovenaan de pagina is de besturing van de treinen op Station Ommen in de jaren 70, toen ik daar dagelijks de trein pakte.)
Sinds 18 april ben ik vrij. Nu nadert het einde van mijn eerste maand dat ik trek van het Pfzw. Voorbijgevlogen met van alles en nog wat. Verhuizen, klussen, tuin, molen, een ongelukje en noem maar op. Ik heb nog een ontevreden gevoel, want de rust in mijn hoofd waar ik naar verlang is er nog niet. Ik moet nog te veel. Toen ik de heao net had gehaald, in 1979, nam ik die rust. Ik ging voor nop naar het Vilstersche Veld, een prachtig heidegebied nabij Ommen. Ik had veel meer energie. Nu deze week ben ik voor de tweede keer dit jaar verkouden. De eerste keer was ik nog aan het werk en had ik een schuldgevoel dat ik in mijn laatste maanden toch ziek was en nu heb ik de pest in omdat ik aan de gang wil.
Vanavond is het clubkampioenschap van de tafeltennis. Altijd deed ik mee. Ooit was ik kampioen van tafel 6. Ik won een beker en af en toe nog eens één. Mijn kleinzoon van zes vindt dat geweldig, terwijl het natuurlijk niets voorstelt. Hij heeft inmiddels zelf één medaille van het wintertoernooi van de voetbal. Vandaag doe ik niet mee, want ik ben grieperig. Dat duurt bij mij altijd een week. Ik ben nu op de helft. Het leert ook dat ik beter schrijf als ik de pest in heb, dan als ik optimistisch de wereld beschouw.
Eigenlijk doe ik dat ook, alles optimistisch beschouwen. Ik heb zin in de komende dagen. Het wordt mooi weer en we gaan veel in de tuin doen. Hemelvaart en Pinksteren zijn altijd mooie dagen. Met Pinksteren gaan we kamperen. Wie weet schrijf ik daar wel over. Over de Vecht tussen Ommen en Hardenberg, over hoe mooi het daar is en over de dromen die ik daar heb geformuleerd. Misschien ga ik wel op zoek naar onderstaande boom, die daar ergens staat en maak ik zelf nog zo’n foto. Heb ik in ieder geval wat gedaan…
