Soms is een verhaal dun. Bijvoorbeeld over een jochie uit Drenthe dat met de plaatselijke grammofoonplatenverkoper bevriend raakt en tot diep in de nacht over muziek praat. Ze houden niet op. Zo iemand die dan zelf muziek gaat maken met een geweldige gitarist en later ook met een gedrogeerde pianist en een stevige drummer. En niet te vergeten met “All the way from Nijverdal… Herman Deinum, bas…” Die muzikanten kwamen en gingen. Niet heel veel jaren speelde Harry Muskee als Cuby zijn blues met zijn Blizzards in dezelfde samenstelling. Jammer dat de beste gitarist uit Drenthe naar de Golden Earring ging. Zoals hij op het afscheidsconcert “Distant Smile” speelt, is nadien niet meer gehoord. Onbestaanbaar dat er geen beelden meer van zijn van dat concert, anders dan op de hoes van de grammofoonplaat die ervan is geperst.
Gelukkig bleek het afscheidsconcert niet het laatste… Het zat ergens tussen mijn eerste concert van C+B in De Meenthe in Steenwijk en het laatste concert in Musis Sacrum in Arnhem in. Ik vergeet niet meer hoe Muskee met fantastische muzikanten als Helmig van der Vegt, Herman Deinum en Erwin Java de blues brachten. Hoe Harry voor de band stond en subtiel aangaf dat de solo van Helmig klaar was en dat Erwin zijn kunsten mocht laten zien. Hoe de Hobobleus langzaam start en in de solo’s op zijn hoogtepunt komt en in stilte verdwijnt totdat Harry met het “Ohh, yeah…. ” het slotakkoord inzet. A distant smile is all there is….
Gisteravond was ik in Assen en bezocht met vrienden de voorstelling “Muskee” in een prachtige openluchttheatersetting aan de Havenkade. Mooi was het verhaal. Je leerde de man weer wat beter kennen. De muziek was prachtig. Maar echt fantastisch was de blues die langs kwam in nummers als So many raods en Another day, another road. Ontroerd raakte ik bij de inzet van Appleknockers flophouse, geschreven door Gelling en Muskee. Even hoorde ik de oude C+B terug… Wat een fantastische sound, wat een emotie, wat een rauwe beleving van de blues. Die eerste akkoorden van dat nummer zijn niet geëvenaard. Bij Window of my eyes realiseerde ik me dat dit de laatste keer moest zijn dat ik dit zou horen. Ik droomde dat het anders was.
A distant smile is all there is!!!
12 september 2021