Vanochtend in het donker op en met heel veel Japanners naar de zonsopkomst gekeken. We zijn tenslotte gewone toeristen. Krakie helder!!!
Sarangkot
Rijstvelden
Vandaag een heerlijke wandeling gemaakt buiten Pokhara. Eindelijk geen stof en toeterende motors. Mooi gelopen langs het meer en langs de rijstvelden. Het ‘platteland’ vlak buiten de stad.
Hier kun je de heenweg zien van onze wandeling. De terugweg was even lang….
PS: vanaf nu kun je op de foto klikken, voor een beter formaat.
Rustdag
Gisteren een beetje door Lakeside geflaneerd en ons afgevraagd wie hier nu allemaal lopen. Japanners en Indiërs op vakantie dan wel onderweg naar Boeddha, jonge vrouwen uit de westerse wereld, die op zoek zijn naar een soort rust. Oudere mannen, waar ik geen beeld bij wil hebben. En de mensen die voor de bergen komen, die op trekking gaan of zijn geweest. Het is een bonte verzameling van wereldburgers.
Overigens ben ik goed hersteld van de val. Ik doe weer alles. Maandag de bergen in, zoals het nu lijkt.
Gewond
Zo heb je niks, zo heb je wat… Gisteren na de reis van Kathmandu naar Pokhara en de hartelijke ontvangst door de eigenaar van Diplomat hotel, Lakeside verkend en wat gedronken. Het begon onwijs te regenen, zoals het alleen in de tropen kan regenen. Terug van het toilet, gleed ik uit bij een sprongetje om de regen te vermijden en gleed ik uit: letterlijk op mijn achterhoofd gevallen!!
Dokter erbij, gehecht en anti biotica. Nu alles doen om infectie te voorkomen.
Vandaag voel ik me OK!! Nu heerlijk aan hè Pewa lake!
Greenline
Vandaag van Kathmandu naar Pokhara met de Greenline. Dit is een rechtstreekse busverbinding. Zodra je de Kathmanduvallei uit bent is het leven anders. Het is groener, er is minder smog en de mensen zijn relaxter. We hobbelen een uur of acht over de wegen van Nepal en hebben een heerlijke lunch onderweg. Dat hobbelen is overigens geen pretje….
Aangekomen in Pokhara worden we hartelijk onthaald door de eigenaar van hotel Diplomat. We gaan we een lekker glas drinken aan het Pewa lake. Morgen rustdag.
Kathmandu
Vanochtend Thamel verkend en naar Durbar Square geweest. Dit is een eeuwenoud boeddhistisch gebied, dat door de aardbeving van 2015 fors is beschadigd. Dit World heritage wordt met geld van Europa en vooral ook van China hersteld, waar dat kan.
Hier in Thamel kun je goed zien wat de ontwikkeling is. Wij verblijven in een klein hotel met 10 kamers, waarvan er vijf nieuw zijn. Sta je op het balkon, dan zie je zo drie nieuwe hotels met 100 kamers van de diverse ketens. Echt gigantisch. Is dat erg? Ik weet het niet. Voor de kleine investeerder is er niet tegenaan te boksen. Daarmee zal op termijn ook het karakter van Thamel in bepaalde opzichten veranderen.
KTM
Gisteren geland op KTM, Kathmandu Tribhuvan AirPort. Dat is een behoorlijke cultuurschok wanneer je uit het goedgeorganiseerde Nederland komt. Voordat we landden, hebben we een kwartier boven de wouden, waar tijgers leven, gecirkeld. Gelukkig was er uiteindelijk een parkeerplaats voor het vliegtuig. We werden vriendelijk ontvangen door de eigenaar van het hotel waar we verblijven. Daarna opgefrist lekker gegeten en geslapen.
Guilty pleasure
Met mijn ouders op vakantie aan de moezel deden we in de jaren 70 een rondje over de Nürburgring en daarvoor vanuit een vakantie in Valkenburg gingen we speciaal naar Spa-Francorchamps om daar een rondje te rijden over het oude circuit. Je mocht niet over Eau Rouge, de beroemde bocht waar de F1 Coureurs bijna vol gas door heen gaan. Daar was een omweg gemaakt. Maar verder mocht je het hele circuit over. Later toen mijn broer net zijn rijbewijs had mochten we van donderdag tot en met zaterdag naar de training van de F1 op Zandvoort. Ik was een jaar of 13. We sliepen bij een neef in Katwijk en reden met onze Volkswagen Kever naar Zandvoort. Op zondag misten we de race, want we moesten natuurlijk op de zondag thuis zijn.
Ik bewaar daar hele goede herinneringen aan. Ik vond het zelf rijden van mijn vader op het circuit geweldig. Dat zou nu nooit meer mogen. Ik vond het geluid op Zandvoort fantastisch.
Later kwam mijn liefde voor de autosport wat in het gedrang door het niet duurzame karakter daarvan. En eigenlijk is dat in die jaren alleen maar erger geworden. Het is natuurlijk een vreselijke sport die voor weinig dingen goed is. Ja, er zijn dingen in de gewone auto die uitgevonden zijn in de F1. Maar het is natuurlijk de meest vervuilende, arrogante en macho sport die je maar kunt bedenken.
Toch blijft het me achtervolgen. Met mijn zoon ging ik een keer, toe ik zelf mijn rijbewijs had gehaald met een moderne MINI naar Spa. We kampeerden op de camping en gingen het hele weekend naar de races. Het was geweldig.
Nu komend weekend ben ik er weer. Samen met drie anderen gaan we kijken hoe Max Verstappen het doet. Het wordt mooi weer met tijdens de race een kleine kans op een bui. Wat wil een mens nog meer….
Zie hier een filmpje van de jonge Max in Holland Sport.
29 augustus 2019
Het is hier een gekkenhuis…
Gisteren en vandaag in de tour geweest. Wat een spektakel!!!
Gisteren om kwart over vijf ging ik naar de WC op de camping, toen in de auto naar de Galibier en tegen negenen waren we in onze bocht geïnstalleerd. Het is een soort processie. In de roomse kerk slepen ze Maria af en toe naar buiten. Mensen weten wat er kan komen. Elk jaar gebeurt het opnieuw. Het is ook vergelijkbaar met een voetbalwedstrijd: vooraf zijn er allerlei rituelen. Gisteren op de Galibier ook. Mensen slepen met coolboxen, anderen fietsen naar boven en een derde bouwt aan een tent, waar hij een dag kan doorbrengen. De hele dag is een feest, je krijgt een band met mensen voor een dag, een buurman voor een dag: de vader die zijn zoon insmeert en geniet van het afdingen bij de reclame caravaan, want een plu voor tien euro is natuurlijk veel te duur. Na al het gedoe wordt het stil. De mensen wachten. Sommigen weten niks, anderen zijn precies op de hoogte van de koers… Het wachten is zo voorbij. Het is spannend!
En dan zijn ze er en is het voorbij….
Nog voor de laatste is gepasseerd gaat iedereen naar beneden. Een enkeling probeert dat te voorkomen. In een gestroomlijnde draf rennen we naar de auto. En dan? Wachten! Wachten tot er een plaats is op de weg voor ons… 18 uur later ga ik weer naar de WC op de camping.
De nacht goed doorgekomen. Een beetje uitgeslapen. De tour start vandaag voor onze camping. Tegen 10 uur horen we de eerste geluiden… Om 12 uur zijn we bij de bus van onze favorieten. We zien hoe het is georganiseerd. Iedereen doet 23 dagen zijn ding: van mecanieker tot PR man en van verkeersregelaar tot dokter. Om 13:55 starten 160 renners volgens draaiboek. Na veertig kilometer valt een van de favorieten af: Hij heeft een ongelukje met een stuur gehad en is geblesseerd.
Na 110 kilometer blijkt er een nagelbui verderop roet in het eten te gooien en wordt de strijd gestaakt. Leiderschap wordt getoond. De baas verteld het zelf zijn mensen. Klasse. Je ziet allerlei rouwprocessen in versneld tempo langskomen.
Het is hier net een gekkenhuis…. Matty Verkamman van het dagblad Trouw schreef jaren een column onder die titel. De tour is het leven in een snelkookpan. Je wordt gek of je gaat op een bepaald moment weer over tot de orde van de dag.
Na zondag gaan we weer het gewone leven in. Dit pakken ze ons niet meer af.
De processie start 
Steven 
De leider van dat moment 
Werk… 
Naar de start 
13:55 uur
…dan huren we gewoon een hotelletje….
In drie dagen tijd bijna 2.000 meter geklommen. Prachtige wandelingen gemaakt en ook nog een dag uitgetrokken voor de voorbereidingen op de Tour de France etappe over de Galibier, volgende week donderdag. Het lopen gaat heel goed. Het is lekker warm weer en in de bergen is het rond de twintig graden. Beetje insmeren is wel nodig. Vandaag was prachtig. Een echt wandelgebied zonder ski pistes. Naar een pas die ook van de andere kant te belopen is. Helaas begint de wandeling daar op 1.300 meter, waardoor je het eerste en het laatste stuk in het bos loopt.
We vroegen ons af hoe het klimaat effect heeft op de plek van onze wandeling. Op de kaart, die we bij de Noorderzon in Arnhem kochten (daar hebben ze echt alles op het gebied van wandelen in de bergen), zagen we nog een gletsjer. Deze is nu verdwenen. De route waar we liepen was vooral over de morene van de opgedroogde gletsjer.
We hadden een prachtig uitzicht over het dal en zagen alle wandelingen die we tot nu toe hadden gelopen. We dachten: wanneer we over twintig jaar dit niet meer kunnen, boeken we een hotelletje en gaan we genieten van het uitzicht!! We zeggen dan: “Weet je nog, die wandeling over de morene?” Dat weten we dan nog…
Onderweg 
Doel 
Opgedroogde bergen
20 juli 2019