4 mei

Trouw opent vandaag met een foto van Mark Kohn, waarop een lege Dam in Amsterdam te zien is onder een stralend blauwe lucht. Daarop een gedicht van een jong mens dat ziek is van kanker met de zin “…hoe konden regels ooit een reden zijn….”

Ik lees altijd Teletekst. Teletekst loopt op zijn laatste benen. De nieuwsvoorziening is ingehaald door Nu.nl en andere nieuwssites. Maar ik ben van Teletekst. Pagina 704 van het weer, 818 van de eredivisie, 653 van het tennis en niet te vergeten 101 van het nieuws. In deze Corona tijd kon het gebeuren dat er geen voetbal nieuws was en dat het overlijden van Frits Flinkevleugel dagen op pagina 801 werd benoemd. Dat overlijden is tragisch, maar zou normaal gesproken na een dag zijn ingehaald door ander nieuws.

Nu op 4 mei opent Teletekst: “Roep om duidelijke regels op straat”, Pagina 107.

Op de tuin hebben we discussie over de hoogte van de kasjes, waar liefhebbers hun tomatenplanten houden. Volgens het huishoudelijk reglement mag een kasje vanaf 1 januari 2020 niet hoger zijn dan 150 cm. Dat komt omdat we in 2019 gedoe hebben gehad met een schuur van wel 200 cm hoog, breed en diep op een punt, waar dat niemand kon ontgaan, en de gemeente en de buurt daarover vielen. Terecht. Nu mag volgens de regels een klein kasje van 75 bij 75 en 170 hoog met een duidelijk doel niet meer. Het moet niet gekker worden, denk ik dan.

Vandaag is het vier mei. Ik ben ontdaan. Prachtig de foto in Trouw en het gedicht. Laten we elkaar vasthouden en elkaar niet gek maken.

Gelukkig is Suriname inmiddels coronavrij volgens teletekst pagina 126….

4 mei 2020

Mooi Junne

Ik sprong van de stuw af en zwom naar de kant. In Junne. Ik fietste over die stuw voor een mooi rondje Stegeren. Ik was er met mijn moeder om te genieten van de stilte en de natuur. Met mijn broer bracht ik brood rond bij de boeren rondom die stuw, toen mijn vader net was overleden. Ik was er vorig voorjaar voor het laatst en genoot van die plek die voor altijd in mijn geheugen staat gegrift.

Er was altijd een brug, er was altijd wat verkeer. Maar geen zwaar verkeer. Ik snap het wel, de landbouw voertuigen worden zwaarder en helemaal omrijden is geen optie. Het is snel 15 kilometer heen en terug. En dat met een trekker. Maar ik vraag me af moet je daar op die plek zwaar landbouwverkeer toestaan. Moet alles wijken voor de economie van de boer? Boeren moeten dit zelf niet willen.

Ik zeg: teken de petitie. Stop de brug die zwaar verkeer mogelijk maakt. Doe het!!

24 april 2020

Coronacrisis (17) – Globalisering

Ooit heb ik een scriptie geschreven over het boekje “Hou het klein” van Ernst Friedrich Schumacher. In de jaren zeventig, in de tijd van de club van Rome en de koude oorlog, de protesten tegen kernenergie en kernwapens, deed Schumacher een pleidooi om de economie kleinschalig te organiseren. Ik kon me daar zeer in vinden. Ik werd een soort supporter van deze nieuwe levensstijl, hoewel ik me daar nooit echt aan heb overgegeven. Ik bleef de handige en mooie dingen, die de moderne economie voor ons produceert, gebruiken. Ik vond dat je als mens een keuze had om nieuwe technologie positief te gebruiken. Het ging erom wat je ermee deed. Dat vind ik nog steeds.

Het kleinschalig produceren is voor mij een hobby. Zo wil ik mijn eigen brood maken van zelf gemalen graan dat ik weer verbouw op een gehuurd stukje grond in de buurt. En het stoken van hout (mag ook al niet meer vanwege de stikstof effecten) en het zelfvoorzienend zijn als het gaat om warm water vind ik leuk. Dat mijn elektrische fiets opgeladen wordt met zonne-energie, daar wil ik wel geld aan uitgeven. Het is alleen niet economisch verantwoord.

Rob de Wijk beschreef in Trouw welke effecten de globalisering heeft op Corona. Lees hier zijn verhaal. Ik vind zijn analyse zeer verhelderd en heb er eigenlijk niets aan toe te voegen.

Alleen dit: mijn gedachten van veertig jaar geleden zijn volledig achterhaald. Het was een romantische mythe. Het is niet anders.

Omslag van het boek van Schumacher

18 april 2020

Mooi rondje Market Garden…..

Gisteren via de begraafplaats bij Oosterbeek naar Hartenstein gefietst. Daarna door naar het kerkje bij de Rijn. Vandaar via onderlangs naar Arnhem en bij de Eusebiuskerk en dé Rijnbrug gezien hoe de stad leeft!!

Een mooi rondje op een mooie dag. Dat was anders toen in 1944 de Engelsen bij het kerkje over de Rijn moesten vluchten. Nu is er een wandeling gemaakt vanaf het kerkje naar de Rijn, waar om stilte werd gevraagd. Het was er stil. Het wuiven van de mais door de wind was het enige geluid. En het geluid van een elektrisch golfkarretje dat bejaarde Engelsen vervoerde, die voor (bijna) de laatste keer operatie Market Garden herdachten.

Ook was het een mooi rondje, omdat overal langs de weg mensen stonden te praten. Mensen in groepen voor een rondleiding, mensen bij een monument en een paar mensen die luisterden naar elkaar, waarbij je als buitenstaander voelde dat het om echte herinneringen, diepe emoties ging.

Het was mooi weer. Onderlangs zag ik de kerk, die totaal was verwoest, dichterbij komen. In de jaren vijftig is de kerk zo goedkoop mogelijk herbouwd en nu wordt de kerk gerepareerd en het hele gebied eromheen in ere hersteld. Mooi is dat het oude stratenpatroon weer langzaam zichtbaar wordt. De kerk is nog niet klaar en het gebied erom heen pas over een jaar of vijf.

Maar de binnenstad van Arnhem herstelt van dit ongehoorde drama van 75 jaar geleden.

21 september 2019

Druk, druk, druk

Donderdag terug van Vlieland. In de avond was er een ledenvergadering van mijn partij over de crisis in de Arnhemse politiek. De vraag is hoe het komt en hoe het verder moet. Mijn partij is in de vorige periode ook uit de coalitie gestapt en nu zegt de fractie het vertrouwen op in twee coalitiegenoten. Toen was het om het bouwen in de uiterwaarden en het opruimen van de rotzooi in Stadsblokken / Meijnerswijk, nu gaat het om het sluitend krijgen van de begroting als gevolg van de tekorten in de (jeugd)zorg. Meer fundamenteel ligt er een samenwerkingsprobleem tussen de verschillende politici, die elkaar niet meer vertrouwen. Soms is het tijd voor gewoon andere mensen, is mijn indruk.

Dat zou een mooi onderwerp van gesprek kunnen zijn op de consultatiebijeenkomst, die ik afgelopen zaterdag had met een clubje mensen die in het jaar 2000 dezelfde training hebben gedaan. De bijeenkomst vond plaats in het hart van de Rotterdamse haven met uitzicht op grote zeeschepen. Een fantastische locatie. De mensen ken ik al lang en we praten dezelfde taal, die we in de opleiding geleerd hebben. Wie vraagt die leidt. Door verschillende brillen kijken. Over invloed en over leercurves. En Maslov kwam ook nog langs. We hebben het niet over de politiek in Arnhem gehad. Een van de deelnemers bracht het thema duurzaamheid en klimaatverandering ter sprake. En dat in deze omgeving!! We zagen voorbeelden van een bedrijf dat in zijn interne communicatie veel aandacht hiervoor heeft en probeert zijn CO2 footprint te reduceren. Eén van de deelnemers was heel erg boos op de VVD, die nota bene nu er iets ruimte in het klimaatdoelstellingen zit 130 km laat rijden. Weer een andere deelnemer is bio boer geworden en niet te vergeten was de deelnemer erbij die de essentiële vraag stelde: wat doe je er nu zelf persoonlijk aan?

We kijken allemaal met een andere bril. Het is belangrijk dat we erkennen dat we verschillende brillen kunnen dragen. De kunst is om met die verschillende brillen op de goede kant op te gaan. Dat kan mijns inziens alleen als we ook eens door de bril van een ander willen kijken. Het wordt tijd dat we dat in de Arnhemse politiek gaan doen.

30 juni 2019