Coocking class

Gisteren drukke dag gehad met afscheid van Diplomat hotel, ons thuis in Nepal. Ook het ouderlijk huis bezocht van de eigenaresse. Mooi om achter de façade van al die voordeuren te kijken. Grond verkocht, maar een stenen/betonnen huis ervoor terug. Nu wordt een deel verhuurd. We hebben vaker gehoord dat mensen grond in de bergen hebben en een klein kamertje huren in de stad. Daar wordt het geld verdiend. Bijvoorbeeld met een coocking class. Sandya is een aardige oprechte Nepalese vrouw. Met haar coocking class is ze in staat zelfstandig geld te verdienen zonder dat ze toestemming aan haar man hoeft te vragen. Met haar zoon heeft ze via tripadvisor deze class vormgegeven.

Met wie Ik ben wilde graag momo’s maken. Momo’s zijn deeghapjes, die zo op het kerstmenu kunnen. Hier aten we bij de borrel vaak gefrituurde momo’s. Nu maakten we gestoomde.

Saus maken

Eerst deeg maken. Een half uur laten staan. Dan vulling maken van aardappels, kool, wortels en uien. Met Nepalese kruiden. Waar vind je die in Nederland. Vervolgens het deeg in rondjes maken en vullen met de vulling. Dat is niet zo eenvoudig. Ik heb vroeger vaak in de bakkerij gestaan en gekeken hoe de bakkers werkten. Maar dit vereist techniek. En iedereen doet het anders, dus maakt het uiteindelijk niet zoveel uit.

De ingrediënten van de vulling

Daarna gestoomd en gedipt in de saus van tomaten en pinda’s met knoflook en gember. Die hadden we tijdens het stomen gemaakt.

Heerlijk!!!!

Gestoomde momo’s

Pokhara

Pokhara is een grote stad in het midden van Nepal. Zowel tussen oost en west als tussen hoog en laag. De stad leeft voor een groot deel van het toerisme omdat het begin van veel trekkings in de Himalaya hier beginnen. Vandaag buiten het toeristisch gebied geweest op zoek naar de lokale markt. Dat is een belevenis op zich. Alles is te koop: levende vis, kippen, vlees… en dat alles in subtropische temperaturen.

Groente (van de vis heb ik geen foto)
Van alles te koop, ook maalstenen.

Onze gids had ons verteld dat er ook handmolens te koop waren. Die hebben we ook gevonden. Meerdere hebben we gezien. Niet gekocht. Te zwaar. Ook niet precies wat ik zocht. Wat we zagen leek meer op een vijzel.

Hier in Lakeside is alles voor de toeristen geregeld. In het stadscentrum is het echt Aziatisch.

Morgen cooking class en overmorgen naar Kathmandu met de Greenline. Het zit er bijna op.

Fietsen met eieren lijkt op lopen op eieren

Back in town – 2

Daar zijn we weer. Aan het Pewa lake. Midden in het toeristisch hart van Pokhara. Lekkere temperatuur. Rustige ambience. Gewoon heerlijk koloniaal…

Vandaag terug met de jeep vanuit Syanga, echt aan de voet van de Himalaya. Het is altijd weer een belevenis. Je weet niet wat er gaat gebeuren. Uiteindelijk zaten we met 6 toeristen en 7 nepalezen opgepakt. Ik zat achterin, waar je dwars zit tegenover elkaar. De knieën om en om, het hoofd iets naar voren gebogen. Dat duurde anderhalf uur tot Besisahar, de poort van de Annapurna trekking. Vroeger kon je tot daar met de bus en begon het lopen. Nu kun je als je wilt tot Manang met de jeep. Wij hebben een variant gedaan. Dat wat bij ons paste.

Besisahar

Na Besisahar nog een uurtje of vier met een luxe SUV naar hier. Ook al heb jij de taxi betaald, er gaat toch nog iemand mee die wij niet kennen. Dat kost de taxichauffeur zijn tip.

Bij Diplomat hotel in Pokhara afscheid genomen van onze gids en drager. 18 dagen hebben we samen opgetrokken zonder enige discussie. We hebben gelachen, ook gehuild, en we hadden wederzijds respect. Het was een mooi team.

Gisteravond in Syanga

Bij Diplomat van Bamdev en Sandya kom je weer thuis. Het is er schoon, het is er geregeld, het is er ruim. En bovenal: de douche werkt!! En dat voor € 15 per nacht. Van ons willen ze dat niet hebben, want ze vinden dat we vrienden zijn. Dat zijn we ook. We laten het natuurlijk gewoon achter. Morgen hebben we coocking class met Sandya. Daar kijken we naar uit.

Laatste loodjes ->Arrivee Syanga

Vandaag bij Tal weer een Kweern gezien. Dat is een handmolen, waarmee van tarwe meel wordt gemaakt. Een prachtig apparaat.

Loper en een ligger

Onderweg ook veel stenen en veel stijgen en dalen. Steeds langs de rivier, de Marsyangdi. Bij Tal is een enorme rots waar de weg voor de jeep is uitgehakt. Toen we daar langsreden zeiden we: dat is een mooi pad, daar gaan we langs. Dat hebben we geweten. Zoveel stenen en steentjes, zoveel op en vooral neer, heb ik nog nooit gezien.

Stenen in soorten en maten.

Arrivee in Syanga het eindpunt van onze trekking. Zo aan het bier en de vegatable fried momo’s, de plaatselijke lekkernij van gefrituurd deeg met groente erin. Echt veel lekkerder dan bitterballen.

Vegatable fried momo’s

Morgen met de jeep naar Pokhara. Hier nu veel bloemen en ook marihuana. Gewoon aan de kant van de weg.

Hier de route van vandaag.

Bistari, bistari

Langzaam, langzaam…. zo lopen we door Nepal. Het blijft een soort processie. Vandaag is het als Frodo met de zijnen in “In de ban van de ring”. We hebben echter niet echt een doel. Het gevaar ligt af en toe wel op de loer. Bij het dalen moet je geconcentreerd blijven, anders lig je in de rivier. Het gaat ons goed af. 

We lopen als een team. Een drager van 22 vooraan. Hij is voor het eerst hier. Dan ik , gevolgd door met wie ik ben. Achteraan de gids. Hij is rond de 50 en loopt de route al jaren. Dat kun je wel zien aan zijn knie. Die is volgens mij kapot. Inmiddels heeft hij mijn stok. 

Wanneer het vlak is loop ik naast die jonge gast.  Af en toe voetballen we met een dennenappel en wanneer ik weer eens tegen een steen aan loop, roept hij dat me dat een local raksi kost. Je mag zelf verzinnen wat dat is. Nog anderhalve dag en we gaan weer met de jeep naar Pokhara, naar de douche en een schoon toilet. 

Hier de route van vandaag.

Another day another road

Een nieuwe dag. We gaan naar beneden onder langs die gigantisch muur. Aan het eind ervan is een stuk uitgehakt. Nee, weggeblazen met dynamiet. Dat kun je zien omdat er nog geboorde gaten te zien zijn waar precies een staaf dynamiet in past. Nu ben je echt uit het dal van Manang.
Even verderop is een fruitteler. Hij verbouwt grootschalig appels. Je vraagt je af hoe dat kan. Een nachtvorst in het voorjaar en de bloesem, lees oogst, is vergaan. Nu hangen er volop appels te wachten op de oogst.

we lopen door. Soms denk je dat je tussen de dennenbomen op de Veluwe loopt, maar dan ineens laat de Annapurna 2 zich weer zien. Aan de einder zien we Lamjung Himal. We lunchen bij een hotel waar we eerder sliepen. Half twaalf, Nederland ontwaakt nu zo ongeveer. Ze zijn daar weer eens stukken op het ministerie van justitie kwijt. Nu geen bonnetje, maar een gespreksverslag.

Another day, another road.

Hier de route van vandaag.

On the way home

Nog een keer kijken we om, de Manang vallei in. Wat een geweldige beeld blijft in mijn hoofd hangen. Zoals zo vaak in Zwitserland kijken we naar de weg die we eerder gelopen hebben. We maken foto’s van het dorp dat met de blote handen is gebouwd. Waar elke steen uit de omgeving komt, verplaatst door mensen.
We slapen vannacht bij die rots die ik eerder beschreef. Onwaarschijnlijk wat een ding. Op de kaart zien we dat deze wand Swargadwari Danda heet. In het Engels vertaald naar heaven’s gate, de poort naar de hemel. Op het moment dat ik dit tik, hangt er een wolk voor.

Hier de route van vandaag.

It’s the end of the world…

…..as I know it.

Gangapurna
De rivier
Gebedsrollen

…..and I feel fine…

We hebben vandaag ons verste punt bereikt. Vanaf het uitzicht op de Gangapurna zijn we terug gelopen naar Manang. Die rivier, het landschap, de bergen zijn zo het begin van alles. Dit hier is nog zo weinig aangetast. Zo moet het zijn geweest. En mag het hier dan niet ontwikkelen? Het moet hier ontwikkelen, want ook de mensen hier hebben recht op een eerlijke levensstandaard. We spraken vijf Chinezen uit Shenzen. Als maar een paar promille de grens overkomt, dan is het hier vol.
Het verblijf hier roept onder meer economische vragen, ethische vragen en religieuze vragen op. Ik ga ze niet allemaal stellen en beantwoorden. Ik ervaar hier het begin van alles, zoals ik dat ook op de wadden ervaar. Mijn molenaars meester zou zeggen: “Veel mooier wordt het niet. “

Zie hier de route van vandaag. Alleen de heenweg is geregistreerd. De terugweg was even lang.